Çiğ tanelerini sevdim önce
Sonra da boyumu aşan başakları
Toprakları yaşlarımla sulamayı öğrendim
Bir başka deyişle ağlamayı
Çözüldü sonunda bir akşam yüreğim
Güneşe dokunmayı, yağmurla ağlamayı keşfettim
Gülmeyi öğrettim gecelere
Tozpembe hayallerin karabulutları olmadım hiç
Engel koymadım düşlerime
Ben gülpembe yanakların alı,
Al yazmaların oyası olmak istedim hep
Mavi gökyüzüne leke sürmedim
Ve gökyüzüne hiç yalan söylemedim.....
KİTAP İZLERİ
İyilik
Şebnem İşigüzel
Bir Yalancının Son İtirafları: Şebnem İşigüzel’in “İyilik” Romanında Parçalanan Bir Hayat Şebnem İşigüzel, çağdaş Türk edebiyatının en cesur seslerinden biri olarak, okuru her zaman rahatsız
İncelemeyi Oku
