Çiğ tanelerini sevdim önce
Sonra da boyumu aşan başakları
Toprakları yaşlarımla sulamayı öğrendim
Bir başka deyişle ağlamayı
Çözüldü sonunda bir akşam yüreğim
Güneşe dokunmayı, yağmurla ağlamayı keşfettim
Gülmeyi öğrettim gecelere
Tozpembe hayallerin karabulutları olmadım hiç
Engel koymadım düşlerime
Ben gülpembe yanakların alı,
Al yazmaların oyası olmak istedim hep
Mavi gökyüzüne leke sürmedim
Ve gökyüzüne hiç yalan söylemedim.....
KİTAP İZLERİ
Yırtıcı Kuşlar Zamanı
Ahmet Ümit
Ahmet Ümit'in Yeni Romanında Hafıza Bir Suç Mahalli Ahmet Ümit, sevilen karakteri Başkomser Nevzat'ı bu kez en karanlık dehlizlere, kendi zihninin tekinsiz koridorlarına sürüklüyor. Polisiye
İncelemeyi Oku
