Hangimiz kitaplarda yazılanları yapabildik büyük bir gözyaşı gibi görünen gerçekleri görmezden gelebildik ki bazen acıdık insanlara hiç yüzümüz kızarmadan, aptalca olonların büyüsüne kapılıp sürükleniverdik arkasından acı çeke çeke aşkı takip ettik mısralarda inanamadık olanlara inanmak istemedik, kendimize acıdık bu sefer yüzümüz kızara kızara,farkında olmadan kandırılmıştık hayatta sevgiyle aşkla,bizi en zayıf anımızda yakalamıştı mısralar aşıktık ,
Hangimiz ölüyoruz bu sefer mısralar da hangimiz akıp gidiyoruz birer yağmur damlası saflığında sessizliğe, hangimiz kayboluyoruz o şehrin sokak lambalarında, hangimiz savaşıyoruz o dayanılamaz çaresizliğin esir aldığı aşkın kolların da ki gözler için , hangimiz o dolunaya bakabiliyor hangimiz güneşi doğurabiliyor istediğimiz gibi
Anlamsız bi bekleyiştir gözlerimde gözlerin
Umut dur ümit dir kulaklarımda yankılanan sesin
İsyandır damla damla düştüğün toprağın sessizliği
İsyandır o dayanılamaz çaresizliğin
Gözlerinde bıraktığı korku
Yokoluştur ellerinin soğukluğu
Özlemdir seni seninle yaşamak özlemdir …
Seni seviyorum diyebilmek..
çığlıklar dağıtmak şehrin sessizliğine, boş kaldırımlara
Defalarca haykırmak ismini soğuk banklara
Korkusuzca davranabilmek gecelere
