Otobüsün gitmesini beklemek, gözlerine bakarak çaresizce düşünmek ayrılığı, el sallayarak uğurlanmak, gözyaşlarıyla hissetmek yalnızlığı ve yavaş yavaş yol almak karanlıkta, düşünmek yol boyunca çaresizliğimi nefret etmek belki de kendimden ve otobüsten bir şey yapamamak durduramamak otobüsü, gözünü açtığında başka bir şehirde olacağını bilmek tekerlek seslerini akıp giden kilometreleri hayatında eksilen saatleri geride bıraktığın şehirleri çaresizce düşünmek ve geride bıraktığın her şehirde o insandan uzaklaştığını bilmek. El sallamak karanlıkta otobüs camından yavaş yavaş ilerlemek bu sefer gözyaşlarımla birlikte
KİTAP İZLERİ
Esir Şehrin İnsanları
Kemal Tahir
Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku
