Sende çocuktun hatırla!
Sevda yüklenmiş bulutlar kadar gerçek,
Sevgi kadar doğal,
Yarınlar kadar sır dolu,
Sabırsızlıkla Temmuz´u bekleyen.
Sisli günler geriden geldi ansızın,
Güneş nereye gitti anlamadın,
Fırsatın olamadı,
Gençliğinin hesabını soramadın.
Sormada zaten Toprak Kız!
Bereketli, verimli, hep veren oldun karşılıksız.
Sular köklerine dek çekildi,
Sen yeni umutlar yaydın.
Ufukların sonsuzlaştı,
Bağrında sualsizce ne filizler yaşattın.
Şimdi pencerenin ta dibinden
Gençliğin çağırıyor seni
O sese kulakların hep keskin dursun.
Aynanın yaptığı kötü bir şaka,
Sakın aldanma.
Bugün tecrübesizliğini kuma,
Olgunluğunu taşlara kazıdın.
Birgün gelir bende susarım elbet,
Damlamaz kalemime
Kalbimden sızan sözler.
Hayat tek gerçek,
Zor olan yaşamayı bilmek ve sevmek.
Yıldızlara uyumak,
Benim ablama solmak yasak.
KİTAP İZLERİ
Nohut Oda
Melisa Kesmez
Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku
