Topraktan çıkan buğudan alıyorum kokunu
Gökyüzünün derinliklerinde duyuyorum sesini
Seni arıyorum bahar çiçeklerinin özünde
Ozanların, türkülerin sözünde
Neden beni bırakıp gittin be annem
Seni hissediyorum güneşin ılık sıcağında
Sahilleri okşayan köpüklü dalgalarında
Arıyorum seni kuşların kanatlarında
Umutla beliyorum belki gelirsin diye
Baharda papatya yapraklarında
Bir gonca gülün ıslak dallarında
Seni arıyorum bülbüllerin şakımasında
Neden beni bırakıp gittin be annem
Gecenin ıssız ve ürkütücü karanlığında
Gökyüzüne bakıyorum hayalimde buluşmak için
Sana tekrar kavuşmak seninle konuşmak için
Sımsıkı sarılmak doyasıya sarılmak için
Bir daha bırakmaksızın ayrılmaksızın.
Lakin kayan bir yıldız uyandırıyor beni
Yine aynı şeyi söylüyorum senin için
Neden beni bırakıp gittin be annem.
Bardaktan boşanırcasına yağmurun altında
Gece saat üç dolaşıyorum bir serseri gibi
İstanbul’un yaşlı ve ıslak sokaklarında
Heryer zifiri karanlık bir pencere ışığının altında
Hiç kimseler yok sokaklarda benden başka
Üşüyorum,titriyorum ıslak pantolonumla
Isınmaya çalışıyorum bir pencerenin ışığında
Yalnızlığı ve kimsesizliği paylaştığım sokaklarda
Asileşmiş kalbimin haykırışlarını kimse duymuyor Annem
Ben bütün bunları yaşamayı hak etmedim
Neden beni bırakıp gittin be annem
ŞAFAK ÖZIŞIL
2002
