"Yazmak, bir hayaleti kovalamak gibidir; yakaladığında ya yok olur ya da sana kendi hayaletini gösterir." — Neil Gaiman"

O Sensin

Düzyarılarımdan sonra ilk şiir denemem...

yazı resim

Sensin o biliyorum.Bilmiyormuş gibi davranma.
Sensiz o.
Sensin benim ay ışığım,sensiz benim yalnız gecelerimin arkadaşı,
Sensin yağmurlu günlerde şemsiyem,soğuk günlerde beni ısıtan, sıcak günlerde beni serinleten.
Sensin be sensin.
Anlamıyormusun hala, nasıl yanıyor bu yürek senin için.
Yoksa anlıyorsunda anlamamazlıktan mı geliyorsun.
Seviyorum Seni.
Bu iki kelimeyi içimden sana her tekrarladığımda, içimden birşeyler kopup geliyor sana.
Seni her düşündüğümde bir parçamı koparıp alıyorsun benden.
Ama ben hep seni düşünüyorum.
Seni düşündüğüm zaman senin soğukluğun yayılıyor mahallenin boş ve ıssız sokaklarına.
Sensin benim hayat kaynağım,sensin beni yaşatan, bana tekrar hayatı sevdiren,
Sensin benim ilk kez biri için ağladığım, beni geceleri uykudan sıçratan sensin.
Onca gülün arasından seçtiğim sensin.
Kaldır kafanı bak bir etrafına beni göreceksin.
Senin yanında nasıl deli divane olduğumu, nasıl senden bana yaklaşmanı beklediğimi göreceksin.
Ama ben bunu görecekmiyim bilemiyorum.

KİTAP İZLERİ

Nohut Oda

Melisa Kesmez

Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön