"Kitap okumaktan gözlerim mi bozulmuş? Asıl okumadıkları için ruhları bozulmuş olanlara acıyorum.'' – Fyodor Dostoyevski"

Ölmek Gibi Bir Şeydi Bu…

yazı resim

Ölmek gibi bir şeydi bu…
Ağzıma gelen ekşimsi tat
Yüreğime vuran acımsı gölge
Benimki sandığım yalanlarınız
-nız evet
Nasıl da yalnızdınız
Kıvrandınız öfkenizi esmer kızlardan aldınız!

Ölmek gibi bir şeydi bu…
Kapının tokmağı ökçeme vurdu
Aşklar sıktı bileğimi
Bu otoban benim için yapılmamıştı
Siz delirttiniz levhaları
Siz evet
Döndünüz dolaştınız vurdunuz kuşları

Ölmek gibi bir şeydi bu…
Nefesimde tel örgülerle şiirler yazdım
Çivi çivi üzerine çizilmiş kaderim
İki çivi arası candım
Hayata yamamaya çalışmayın
Hepiniz evet
Ne sandınız kendinizi Tanrı mı?..

Ölmek gibi bir şeydi bu…
Gazete kağıtlarına sardınız
Harfler vardı üzerinde zamana dair
Gerçeğe dair kırıntılar ufacık
Kaçmışlardı tımarhanelerden
Onlar evet
Kocaman şehirler kurmuşlardı

Uyandım…

KİTAP İZLERİ

Eşekli Kütüphaneci

Fakir Baykurt

Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön