"Yazarlar, ölümsüzlük arayan sineklerdir; editörler ise sineklik." - Dorothy Parker"

yazı resim

Gün bitiyor
Değişen mevsimin dalında kalan yaprakları gibi,
Birer birer düşüyor zaman ayak dibime
Seni anlıkta olsa görebilir miyim?düşüncesiyle,
Ağır kaldırım taşlarını sayarak
Unutmaya çalışıyorum zamanı.

Özlemeyi beklemeyi öylesine sindirdim ki içime,
Bağıra çağıra
Bazen kendiliğinden akıpta giden
Bir nağme fısıltısında
Dilemek istiyorum seni.

“Hayal bu ya;
Çok gece işittiğim ayak seslerini
Senin adımların olsa keşkelerine boğdum ben.”

Gözlerimi
Hafızamda kalanınla sakladım uykularıma
Uykularım gece sancılarına düşerken.
Yüzünde saldığım yelkenlileri,
Deli fırtınalarımda kaybettiğimde
Çok oldu benim.

Baktığın her bir fotoğraf karesinde
Çözmeye çalıştım seni,
Dalgın bakışlarına kazınan
Suskun acıları dillendirdim.
Uzaklarda aradığın,
Galip geldiğin acılarının yüzüne bıraktığı
Silik geçmiş izlerinde.

Gelseydin,
Yanımda olsaydın,
Elimi tutsaydın,
Seni anlatacaktım sen dinleyecektin.
Ama yoksun,
Yorgunum,
Yoksun durgunum.

Şimdi?
Sıra sende
Söz savunmanın…

KİTAP İZLERİ

Kendi Işığına Yürü

M. Kemal Sayar

Karanlığın Ortasında Bir Işık: Kemal Sayar'dan Toplumsal Travmaya Edebî Bir İlk Yardım Türkiye'nin kolektif bilincinin pandemi, ekonomik krizler ve depremlerin derin yaralarıyla gölgelendiği bir çağda,
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön