"Bana bir kitap verin, bir de kahve; gerisi zaten kendiliğinden saçmalayacak." – Dorothy Parker (kurgusal)"

Parmak İzleri...

Gün yine bitmiş, / Ve reklam arası gibi bir gecenin, / Hayal meyal gölgesiyim yine,

yazı resim

Gün yine bitmiş,
Ve reklam arası gibi bir gecenin,
Hayal meyal gölgesiyim yine,
Yıldızlar bile yanıp sönüyor,
Bir tek gözlerim sönmeden yanıyor,
Bir de gökyüzüne bıraktığın,
Parmak izleri…

Kuşlar yok etrafta,
Sabahı bekliyorlar yemlenmek için,
Kuşsuz bir meydana yem atan bir tek benim,
Bir tek yalnızlık var yanımda,
O da hayıflanıyor,
Bir de yalnızlığımın üzerinde kalan,
Parmak izleri…

Karanlıkta bile,
Gözlerim kararıyor,
Her şey olduğu yerde duruyor,
Bir tek komaya girmiş ellerim titriyor,
Bir de ellerimde kalan,
Parmak izleri…

Sanırım duygularım ölüyor,
Bir daha hiç heyecanlanamayak…
Her şey parıl parıl parlarken,
Benim gözlerim solacak…
Bir bu şiirler kalacak geriye,
Bir de faili meçhul suçludan kalan,
Parmak izleri…

KİTAP İZLERİ

Nohut Oda

Melisa Kesmez

Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön