Şehirleri yağmur yıkar ya,
Beni bi’ bu şehirden gidişin yıkar.
Şehir yıkanır, ben yıkılırım.
Neden hep yağmurludur gidişin?
Neden ardın fırtına?
Yağmur şehre bereket, gidişin yüreğime kıtlık.
Fırtınayla devrilen ağaçlar güler üstüme;
“Bak!” derler. “En azından yapraklarımız üzerimizde.”
Resimlerini çıkarırım ben de birer birer.
Yüreğim yapraklanır…
Ağaçlar yıkılsa da yaprakları kalır ya;
Resimlerin yaprak olur yıkılışıma…
Güz...