kapı eşiğine birkaç kuru yaprak getirmişsin
bu gece iç ürperten bir uğultuyla
yoksa gelen yalnızlığın sesi mi?
yıldızsız sonbahar gecesinde
kapıyı çalan,rüzgar
yoksa ölümün sesi mi?
akşamın en koyu vaktinde
sağırmışçasına birşey duymamak mı sessizlik?
herhalde Rüzgar,
yaprakları hışırdatan
serinlik, enseme vuran
korkuyorum.
ya da
korkmak gibi değil
birşeyler çekiyorlar üzerimden
giderek üşüyorum
merak ediyorum, kapıyı yumruklayan kim?
sadece rüzgar mı?
bağısam kim duyar beni
ben de buradayım desem ben beni idrak eder mi?
soluk alıp veriyorum
sessiz olan benim
duy beni!
düşünüyorum hiç düşünmediklerimi
Rüzgarın sesi
benim içinse sen vardın
Şimdi çok sessizim
yalnızlığımın bile benden
benim ise ondan
emin olmadığım kadar eminim
senleyken düşünmediklerim
şimdi düşünmek istemediklerim
bir miydi yolumuz?
özlediğim kadar emin olsam
özlediği kadar
çiçeğin suyu,
suyun taşları,
benimse baharı
teninde hissetmesen de rüzgar,
rüzgarı
söyle aşk gerçek mi yalan mı?
