En yakın gezegen bin ışık yılı,
Boşluğun içinde en derindeyim.
Gönül gemisine liman kapalı,
Kızağa çekilmiş günlerindeyim.
Sevgimin gizini iki üç ece,
Öğrenip ayrıldı bu altın handan.
Kimisi açıktan, kimi gizlice,
Yongalar kopardı sevdalı candan.
Vefayı bilmeden kapımı çalmış,
Ömrüme taht kurmuş, yar sandıklarım.
Olmayan aklımı başımdan almış,
Gönlüne minnetten usandıklarım.
Gözleri güneşli, yüreği sönük,
Ne anlar Mecnun’un harabatından?
İçimden yükselen dumansız yanık,
İnmiyor hüznümün Arap atından.
Dönüşü kapalı zaman tüneli,
Aldığı gülşeni vermiyor geri.
Muhabbet seline düştüm düşeli,
Kimse anlamadı bu derbederi.
Hasretim elimi ısıtan tene,
Umut gecesinin seherindeyim.
Sevgi madeninden bir gezegene,
Yeniden kavuşma seferindeyim.
Mehmet Nacar
]
