Sessizlikte sensizliğe alışkın değil bu yürek
Israrla varlığınla büyüyen,
Varlığınla hayatı,
Hayat içinde aşkı sürükleyen bir yaşamda;
Bir bedende can bulan,
Bir avuçla kalbi saran,
Sessizlik bu kadar zor olmasa gerek
Sensizlikle bütünleşince bu hayat.
Amaç sessizliğe mi ulaşmak?
Yoksa sensizliğe mi...?
Nasıl bir sınamadır ki bu kadar anlamsızlaşan
Anlamamak, anlaşılamamak, anlatamamak...
Bulmalıyım tutmalıyım sessizliği en derinden
çekmeliyim o kör kuyudan seni...
Yapamıyor alışkın değil kopmaz bu yürek senden
Sessizlikte sensizliğe alışkın değil bu beden bedeninden...
