Hızlıca geçen yazın,
Belki son sıcak günüydü bu Pazar.
Mavinin en güzel tonunun,
Çimenin en güzel kokusuyla;
Ayaklarımın yorgunluğunu çağırışıydı
Yaşamaktan, bir kez daha mutlu kılan yüreğimi.
Gözümün gördüğü, yüreğimin hissettiği
Her yerde sevdalıları, aşkı görmek...
Biz bitsek de sevmelerin devam ettiğini bilmek,
Onları mutlu ettiği kadar beni de etti.
Sevmeler benim bitişimde umut ışığı oldu.
Ne olur sevdiğim, istersen sende görebilirsin...
Gün bitmeden daha işimin başındaydım.
Gelmeden hissetmiştim, yaşamın değerini.
Kendi yüreğim ne kadar yansa da,
Ölümün soğuk yüzünü görmek;
Yaktı yüreğimi, sana gitmek... kaçmak...
Sana sarılmak bir daha hiç ayrılmamak istedim.
Bakamadım; henüz bebeğinin kokusunu duymamış
Heyecanla gelişini bekleyen annenin gözlerine...
Benim acım ney diki onun kinin yanında.
Doyasıya olmasa da sevmiş ve sevilmiştim.
Bana ait güzel hatıralarım, yüreğimde sevgin vardı.
Bu gönül seni çok özledi canımın içi, sen üzülme...
Aslına bakarsan canım, söylemek istediğim çok şey var.
Kafam o denli karışık ki, söyleyemiyorum, anla beni...
Sen bilmeden ben, hayaller kurdum bizim için.
Sınırları önceden çizilmiş bir sevda kapanındaydık.
Dönüp dolaşıp aynı noktaya geldiğimizi gördüm düşlerimde.
Ne bir adım öne nede arkaya gidebiliyorduk, ne olur üzülme.
Sen mutluysan bende mutluyumdur, sevildiğini sakın unutma...
