“Fırtınayı getiren en sessiz sözlerdir. Dünyayı, güvercin ayaklarıyla gelen, düşünceler yönetir.”
Friedrich NIETZSCHE
I. Allegro con brio
Ses
Sır
Ve giz
Kuzey
Güney
Açı
Üçgen
Ve kent
Doğu batı
Rüzgar gibi geçerek gözlerimin içinden
Hayallerin peşinden koşarlar!
Ne yaptın? Ne yaptın?
Hiçbir şey! Hiçbir şey!
Ne yaptın? Ne yaptın?
Yaşadım! Yaşadım!
Yaşadım gülerek-yalnız-gülerek
Yaşadım durdum ha bire!
Gün
Gece
Ölüm ve öte
Ve gök
Ufuk
Ve sonsuzluk
Ve denizler ve sular
Ve büyük kalabalıklar
Sorarlar bir gün adama:
Ne yaptın? Ne yaptın?
Hiçbir şey! Hiçbir şey!
Hiçbir şey! Hiçbir şey!
İşte boşluk-kilise-oda
İşte çan-kitaplar ve dua
İşte şamdan-tütsü- mihrap
İşte ben, ben, BEN!
En yüce, en üstün, erişilemeyen
En büyük, en erkli, en yukarıda olan
Hepinize bakan ve meydan okuyan
Ve hiçbir şey yapmayan BEN!
Ne kendime: Çünkü ben zaten yüceyim!
Ne de başkalarına: Çünkü onlar için de değmezdi!
Çünkü, her şey yazıldı, işitildi:
Bilenler bilmeyenlere
Bilmeyip öğrenenler hiç bilmeyenlere
Hiç bilmeyip de öğrenenler
Hiç duymamışlara seslendiler:
Ne yaptın? Ne yaptın?
Hiçbir şey! Hiçbir şey!
HİÇBİR ŞEY!
İşte, hiçbir şey yapmamış olan insanoğlu
Bu sözler sanadır.
Her şey yazıldı, söylendi, işitildi.
Koş var git artık evine
Bekleyenlerin yanına seni!
Odanda ışığın her zaman yansın
Ve istekle yap işini
Git, sevinçle ye ekmeğini
Ve neşeyle doldur kadehini
Eşinle öğün ve çocuklarınla sevin
Ta ki uykunda rahat uyuyasın!
Çünkü, ömrünün bütün sıkıntılı günlerinde
Gençliğinde ve ihtiyarlığında
Yaşadığın ve yaşayacağın günler için
Yeryüzünde sana kalan tek miras
Tek kısmet ve mutluluk budur!
Ne burada
Ne öte tarafta
Bundan başka bir şey
Senin için yoktur.
II. Marcia Funebre
Haydi gelin,
Yeni sese doğru!
Yeni fırtınaya doğru,
Yeni hisara doğru!
Ben dünyanın düşüncesi
Ve düşüncenin tarassut kulesiyim!
Bedenim düşüncemle varolur
Ve torunlarımın doğduğu ülkede
Saçlarım parlar sakallarımla!
BEN BİSMARCK’ IM!
BEN BÜYÜK FETİŞ, BÜYÜK TOTEM
BEN BÜYÜK ALKIŞ
BEN BÜYÜK YIĞIN
BEN BÜYÜK SES
BÜYÜK ALANDAN SESLENEN
BANA GELİN, BANA
BEN İNSANI YÜCELTİRİM
BEN EMREDEN SES
BEN BÜYÜK METRİSİM
Ben Şems idim
Lokma idim
Hırka idim
Bitmemiş Senfoni
Ben idim!
Avarız gelsin, salgın gelsin
Bana yabancı olana, Benden olmayana
Egemen olsun yerküreye Benim yüreğim!
İşte, yola çıkmış yüreğim
Durmayın, durdurmayın
En yüce tin BEN im çünkü!
Susmayın, susturmayın
En büyük gurur
En büyük sır
BEN im çünkü!
Ben en büyük yalnızlık, en büyük deha!
En büyük beyin Ben im!
En yüce güç, en büyük ozan Ben im
BEN YÜKSEK GÖNÜLLÜYÜM!
BEN BÜYÜK EGO, BÜYÜK KÜSTAHLIK!
Benden önce, Benim gibi olmadı
Ve Benden sonra da, Benim gibisi olmayacaktır.
BEN TEK OLAN,
BEN BİRİCİK,
BEN EŞSİZİM!
Ben göldeki izdüşüm
Aynanın öte tarafıyım!
Ben galaksilerin hızı
Ayın görünmeyen yüzüyüm!
BEN BİSMARCK’IM
III. Scherzo Allegro Vivace
Gün geldi
Havada his var
Hava hissediyor
Beynimin üflecinden
Arabalar
Otobüsler
Kamyonlar
Koca bir devlet yolu geçiyor
Sırlarımı çenemde taşıyorum
Ve ruhumun kapılarını kitliyorum
Havada
İlkyaz kokusu var
Şubat ölüyor kışa
Doğarak bahara
Baharı özlüyorum
Terli bir kadın teni
Ağzımın içinde
Havada
Bir fısıltı var
Hava soluk alıyor
Neonlar nefes alıyor
Tozlu kent orgazmlarda
Her şey hızla solumakta
Beni arıyor güneş
Güneşi özlüyorum
Güneş ıslık ıslık damlıyor
Raptiyenin duvarda bıraktığı
Elgin ve serin delik gibi
Ayaklarımız zapteder bulvarı
Yolları deler adımlarımız
Ecinniler!
Bir sene daha devrildi
Ve yolun ucu göründü:
Yolculuk ölümedir.
Yolun kenarındaki
Son ağaca çarpar
Arabası Camus’ nün.
Ölür o,
ama
Mektupları sürer annesine.
Kişi
Ölümsüz olduğunu
Denememeli
Ölümsüz olduğuna inanmalı.
(1985)
