Önce ismini sevdim.
Yüreğime hayalini kazırken.
Kirli zemheride cebimde aşkım.
Okul bahçesinde voltalarım,
Titrek nesefimle.
Güneşin cılızlığıyla ısınır bedenim.
Uzaktan uzağa severken seni.
Ve işaret dilinle,
Pencerende oluşuna hasretim.
Ağaçlar ismine yaralı.
Ben sana susuz,siyasi yasaklıyım.
Pencerene bakamam,yokluğuna,
Dayanamam ki.
Sen olmadığın vakit.
Açık pencerende gizli gizli oynayan,
Perdelerine,beyaz bayrak sallayan,
Ellerine hasretim.
Ama yasaklıyım.
Sana aşık olamam engeller var.
Baban,zenginliğin çevren var.
En önemlisi.
Suçlu olan meshebimiz var.
Nitekim yasaklıyım sana.
Yasaklıyım sevdana.
Gözlerine evine çevrene hatta,
Sesine yasaklıyım.
Ve giden yıllardı çocukluğumdan.
Özlemindi beni sana getiren.
Korku ve kayıtsızlığındı kahreden beni.
Yinede yasaklıyım sana.
Ve ben,
Hala bir çocuk özlemiyle ararım.
Rüyalara dalarım gündüzleri.
Seni görmeye sevmeye devam ederim.
Tüm yasaklara rağmen.
İRFAN KARABULUT
ClassicsaiR
