"Sabah 05:00'te uyanıp yazanlar ya dahi ya da delidir. Ben dahi olmadığımı bildiğime göre..." – Dorothy Parker"

... ve Artık Hiç Atmıyor!

hüzün...

yazı resim

yıldızlara bakarken hergece
hep aynı şeyi düşünüyorum
zaman akıp giderken ona "neden" yetişemiyorum?

yine sessiz bir gece
yıldızlar parlıyor gökyüzünde
denizde yakamoz var...

gözlerini düşünüp dalıyorum...
hırçın bir rüzgar sesiyle irkiliyorum
büyük bir yağmur damlası vuruyor cama
gittikçe hızlanıyor yağmur

yağmuru seyrederken,
uzaklaşıyor hayalin odamdan
yağmur daha güçlü yağıyor...
sadece hayalin vardı yanımda
ama artık oda yok...

seni unutmaya çalışırken,
incitiyorum kalbimi
savuruyorum ordan oraya hoyratça!

okyanusta yol almaya başlıyorum
seni unutmak için
son çare... başka bir yol bulamıyorum!

önüme çıkan ilk limana uğruyorum
sonra diğeri ve sonra diğerleri...
iyice yoruldu kalbim
ama hala içindesin kalbimin

zaman geçmiyor, günler geçmiyor
senin için sırf senin için atan bu kalp
zamana yenik düştü ve artık hiç atmıyor...

KİTAP İZLERİ

Nohut Oda

Melisa Kesmez

Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön