yürüdükçe
gördüm kendimi
her köşe başında
bir adam
beni bekleyen
yaklaştıkça
kaybolan
bazen bir
ağaç altında
oturmuş
elleri
yüzünü kapamış
ağlıyor mu
bilmem
ya da utanmış mı
kimbilir
bazen bir
masada oturmuş
dostlarıyla
çakır keyfi
çoktan geçmiş
saçmalıyor
saçmalıyor
bazen yeşil bir
seccade de
kendi yok
sadece gözyaşlarının
kurumuş izleri
dokunuyorum
ses yok
bazen de bir
güzelin
kollarında
şehvet dolu
aşk dolu
sevgi dolu
en son
koşuyordu
ateşe doğru
bağırdım
''dur'' diye
duymadı...
yürüdüm
yürüdüm ...
bulmak için
her nerdeyse
kendimi...
