Bir elim kanıyor,
kırık bulut kesiğinden.
Bir elim yüreğimi çıkarmaya çalışıyor,
üzerime devrilen gökyüzümden.
Yüzümde yıldızlarımın külleri,
açamıyorum yağmur körü gözlerimi.
“Aklımda kalanlar, müzik ve birbirine sarılmış
pervane bedenlerimiz.
Bir de bana „Gördüklerin düş değil, kanatlan haydi!“
deyişini anımsıyorum. „
Başka birşey hatırlamıyorum.
Yüzümde yıldızlarımın külleri,
açamıyorum yağmur körü gözlerimi.
