Nerde benim yürekliliğim
Nerde kaldı heyecanım
Umutlarım kaybolmuş
Ben hiç olmamışım sende
Hiç mi nehir olup coşmadım teninde
Hiç mi erimedik öpüşlerin verdiği ateşte
Gerçek anlam da sevmek
Nasıl bişi bu ?
Rengi, kokusu, boyutları var mı ?
Dokunabiliyormusun ona ?
Avuçlarına sığdırabiliyormusun kanatırcasına ?
Birlikte olmaktan zevk aldığımız
O uzun sohbetleri özlüyorum
Bu ruhsuz sessizlikte
Bu sessizlik ürkütüyor beni
Gitmeyi özlüyorum
Ama burada kalmalıyım
Işığı sen yakmıştın
Ben söndürüyorum
Sesini duyuyorum
Kendime geliyorum hemen
Titrek, cılız, erimiş bir sesle
Seni Seviyorum diyorum
Duymuyorsun
Ya da duymamazlığa geliyorsun
İçimde bir kıpırtı, huzursuzluk
Bahardan kalmayım biliyorsun ..
Başım önde
Suskun
Ellerini özlüyorum
Bana dokunan
Ellerini
Gözlerini özlüyorum
Koyu bal rengi ile bana teslim olan gözlerini
Yine de çoğu kez öfkeli bir baş kaldırışla
Kendi kendilerine bile direnen gözlerini
Sende birşey var
Başkaların da olmayan
Seni yaşamımdan çıkarmakla,
Ya da tamamen katmamı engelleyen birşey
İkimizin olduğu fotoğrafı arıyorum
Özlemin verdiği ağır hüzünle
Ne çok derinlere saklamışım resmimizi
Benden başka birinin bulması kaygısıyla
Niye savunamadık sevgiyi sonuna kadar ?
Saat vuslata geliyor
Belki de hiç gelmeyeceksin artık
Hiç gelmeyecek ...................
