ZİRVE AMA…
03 Kasım 2009 Salı, 14:28
Zirve, evet zirveye çıkmaya kararlıyım ve dostlarımın desteği eksik deyil,sağolsunlar ama gerçek dostlarım,farkında deyiller bana kötülük yaptıklarının,dost görüntüsünde olanlar ise bilinçli yanımdalar
maalesef.
Binlerle yaşadığım,iyi ve kötü niyetli insanlardan,şehrin o sıkıntılı ve acıtan yaşantısından uzaklaşmaya başlıyorum.Uzaklaştıkça içimdeki huzur ve mutluluk artıyor.Kasabaları geçiyorum,bir huzurlu ve mutluyum ki.Ama o ne,içimdeki huzursuzluk ve mutsuzluk kıpırdamaya başladı sakin sakin.Ne oluyor ki,düşünmemeye gayret ediyorum.
Dağ eteklerine varmanın heyecanı kaplıyor içimi,yukarı, zirveye tırmanışın zorluğu da ürkütmüyor deyil beni.Çekilecek onca sıkıntıya,eziyete,acıya değecekmi?bilmiyorum ama zirveye ulaşmanın insana verdiği o hisleri tatmalıyım ki yaşamımın kalan sayfalarını doldurabilmenin tecrübesini edineyim.
Tırmanış devam eder ama nasıl,eziyet,acı,umutsuzluk ama devam etmeliyim,
Ediyorum,yükseldikçe iyi ve kötü binlerden uzaklaşmanın hüznü, başlangıç huzur ve mutluluğunu zifiri karanlık gibi örtmeye başlıyor???
Binlerden yüzlere,onlara ve hatta tek kişi göremeyeceğim uzaklıktayım artık ve belli belirsiz tırmanışa devam ediyorum işte.Zirveye tırmanış ve ulaşmanın bu derece karmaşık olabileceğini düşünmemiştim ki ama,zorlamaya başladı,dayanılmaz pişmanlık var ama ulaşmalıyım zirveye, artık ne olacaksa,Çünkü kendim istedim.
İçimdeki küçük saatin tiktakları beynimin tüm hücrelerini kemirmeye başladı bile.Başlangıçtaki huzur ve mutluluğun yerini umutsuzluk,ve anlatılması zor düşünceler doldurmaya devam ediyor,acaba yanlış olan neydi bunların oluşumunda,yanlış mı yapıyordum,bilemiyorum.
Eveeet,bunca acıya,eziyete rağmen zirveye ulaşmıştım ama nedense ulaşmanın hazzını alamıyorum,içimdeki huzur ve mutluluk hisleri yok olmuştu.
Acı,pişmanlık,geri dönebilecekmiyim ürküntüsü ve binlerden uzak kaldığım günlerin boşluğu içimi sarmalamış,yüreğim ve beynimin vucudumdan fırlayacakmış gibi benliğimi saran o korkuuu,düşünmesi bile beni PARAMPARÇA ediyor.
Ve dönüş için geri attığım o ilk adım,tüm kötü duygu ve düşüncelerden kurtulmamın başlangıcı oldu,huzur ve mutluluk içimi hızlıca doldurmaya başladı bile.
Ve geri dönüyorum artık,kendimi yamaçlardan bırakarak ve en hızlı nasıl dönebilirsem,zirve bana göre deyil ve kimseye göre de olmamalı bence ve asla zirvede olmak istemiyorum,Çünkü,yaşamın tüm zevklerinden mahrum olmak,içindeki tüm sevecen duyguların yok olduğu,İNSANLIĞI UNUTTUĞUN YERdir ZİRVE.
Heeey,zirvede olmak isteyenler,ulaşılabilmesi güç olsun isteyenler,Ulaşılamasın olmak isteyenler:
Ben ZİRVEdeydim ZİRVEde AMAAA YALNIZdım YALNIIIIIZ,YAPAYALNIIIIIIIZ.
