|
Yaşlanan, insanlık mı, zaman mı, yoksa dünya mı? Tüm renkler değişiyor, eskiyor, kirleniyor; bitmekte… İnsanlar, tıklım tıklım bir tek başınalığa doğru, koşaradım, gitmekte…
Yüreğimde yaşlı sevda kırıntıları… Binlerce damla, damlalarca çığlık, çığlıklarca sevgili, sevgililerce ayrılık, ayrılıklarca acı… Sevdalarım sevgililerimden daha sevgili olmuş; duygularım, kadınlarımı yüceltmekte ve şiirlerim güzelleştirmekte tüm aşkları…
Akşam olacak mutlaka bir zaman… Yorgun bir turuncu bürüyecek tenimizdeki kesikleri… Ne yaşarsak yaşayalım gündüzleyin; hep benzer akşamüstlerimiz; soğuk, yakıcı ve özletmekte geceyarısını…
Bir sis bürüyecek beyazlığımı;
Kanatlı bir emanetçi
Çalacak kapımı
Ansızın…
Veda bile edemeyeceğim
İstediğime istediğim gibi…
Size şiirlerim kalacak,
-ve sevdiğim kadınlar-
Şairce öleceğim…
|
|
