Hissiyatým
(Merve Kalkan) 22 Aralýk 2018 |
Toplum |
| |
Yanýmdan koþar adým geçen insanlarýn hayatlarýný hissediyorum. O derin çizgiler, düþük göz kapaklarý, inatla kývrýlan dudaklar. Ne çok acý barýndýrýyorlar öyle içlerinde. Kimi zaman aþk okunuyor bakýþlarda, kimi zaman ölüm. Tereddüt sarmýþken bedeni insanlýk kambur yürüyor ýþýða. Iþýðýn sonundaki karanlýk da görünüyor artýk. Gözlerin birileri için kapandýðý, birileri için merakla açýldýðý o bölüm... |
|
Kaybedilen Gülüþ
(Merve Kalkan) 15 Eylül 2018 |
Sevgi ve Aþk |
| |
En güzeli de, her gece baþýmý yastýða koyduðumda senin beni hala hissettiðini düþünebilmemdi. Artýk bunu yapamayacak kadar büyük bir geç kalýnmýþlýktayýz. Ben bir boþlukta süzülerek senin gülüþünü hayal ediyorum. Bir baþkasýysa o gülüþü yaþýyor...
|
|
|
...
Hayatýn neresinde yer aldýðýmýzý, ne olarak yaþayacaðýmýzý orada görüyoruz ilk. Kýsa bir fragman. Öyle bir bir boþlukla meydana gelmiþiz ki. Milyarlarca ýþýk hüzmesinin yansýmasýyla oluþmuþ boþluklarýn getirdikleriyiz biz. Daha kendimize yetememiþiz ki. Sevgiye, inanmaya, güvenmeye hatta aðlamaya açýz. Kalbimiz kararýyor sevgisizlikten. Ýzin vermiyoruz göz yaþlarýmýzýn karanlýðý alýp götürmesine. Bir sel bir kenti nasýl yýkabilirse öyle iþte. Paslanýyoruz. Konuþmamaktan, dinlememekten, düþünmemekten. Yaþamýyoruz çünkü. Yaþamak dediðimiz bu “can alýcý” eylem yýllarca tek bir adým atamamak deðil ki. Sadece otuzar kilometrelik aralýklarla yaþamaya çalýþan biri de anlatamaz bunu. Kalabalýkta öylesine hatta “ölesiye” sýrýtan biri ruhunu nasýl ferahlatacak? Sýrt sýrta vermiþ tonlarca apartmanýn önünden geçiyorum her gün. Dipdibe yaþayan tüm bu insanlar yalnýz aðlýyorsa eðer, bu bir tercihtir mecburiyet deðil. Duyuluyorsa çýðlýklar o rutubetli duvarlarýn içinden bu yardým etmeye korkmaktýr, iyilik deðil. Hislerimizi söyleyemiyorsak eðer gölgelendirdiðimizdendir ya da umudu içten içe kör edip kazaya sebebiyet veriþimizden.
...
|
|