Pusulasız Artık Ayaklarım
bıraktığın gündü beni, kederimin avlusuna / parmak uçlarından emiyordum yalnızlığımı /
bıraktığın gündü beni, kederimin avlusuna / parmak uçlarından emiyordum yalnızlığımı /
bütün saatler sende ayarlı / her gelişin paslarından arındırır /
yeni bir yeryüzüdür yağmur / istilaya açık / gürültüyle üzerine
hala yeni bile degilim...boyum yazmaya çalistiklarim kadar olsa erken dogmus ve siire tutunmaya calisan çelimsiz bi bebek kendimi tanitabilecegim en güzel ornek olurdu herhalde
marmara üni edebiyat son sinif örencisiyim.yasadim.yasiyorum...
can yucel