Ýznik gölüne bakan yamaçlardaki zeytin bahçelerine kar yaðýyordu. Gölün gözleri sönük maviydi. Yazýn sýcaðý Ýznik gölünün yüreðinde üþüyen derin bir izdi. Adeta dalgalarý dahi öylece donmuþtu.

Eriyen kar sularý doðanýn melodisini çaðýldýyor. Bu çaðýltýlarý kuþ sesleri þenlendiriyor. Kuþlar, rüzgârda salýnan aðaç dallarýnda koþuþuyor. En az ben kadar heyecanlý bir kuþ telaþlý ve ürkek, karnýný doyurabileceði bir toprak parçasý bulabilmiþ.

Zeytinlerin arasýndan kývrýlan yolda ilerlerken ayaðýmýn altýnda kütürdeyen kar dahi üþüdüðünü anlatýyor bana. Yol kenarlarýndaki hendeklere dolan sular bazý yerlerde yola taþmýþ olsa da akmaya devam ediyor. Kýþýn yapraklarýný dökmeyen zeytin aðaçlarýnda biriken kar dallarý eðmiþ, altýndan geçenlere bir sürpriz yapmaya hazýrlanýyor.

Yapraklarýný döken aðaçlarýn kar sarmýþ dallarý buzdan çubuklar gibi görünüyor. O bildik yollar, aðaçlar beyaz örtünün altýnda bambaþka bir kimliðe bürünmüþ. Arada bir durup çevremdeki güzelliklerin tadýna varýyorum. Üþüyen ayak izlerine bakarak yola devam ediyorum. Yukarý doðru bakýnca yoðun kar yaðýþýnýn kýsýtladýðý daðlarýn bulanýk görüntüsünün ayrý bir güzelliði var.

Hava kar yaðýp buz kesiyor. Kar taneleri bir birine çarpmasa da, bir süre uçuþup öncekilerin üzerine yýðýlýyor. Bazýlarý akan sularda eriyip göle ulaþýyor. Hepsi de þanslý aslýnda, ta ki yaz güneþinin ýþýnlarý ile buharlaþýp baþka bir maceraya atýlýncaya kadar bu güzelliðin bir parçasý olarak gölden bu yamaçlarý seyredecekler.