Hayatın bin bir gailesi içinde diyârdan diyâra savrulmuş, ömrünün en verimli yıllarında iki mısralık bir şiirle dört satırlık bir yazıya vakit bulamamış biri olarak; bâri emeklilikten sonra hiç olmazsa birkaç mısra/satır yazma şansımı zorlamak istemiştim...

Önce mütevazı bir blog sayfasında ufak tefek şiirler yazarken; bir tesadüf sonucu yolum İzedebiyat’a doğru düştü ve bir selâm verdim...

26 Temmuz 2006 tarihinde “Aklıma Şaşıyorum!” isimli ilk şiirimle, bendeniz de nice edebiyat kervancıları gibi İzedebiyat hanının önce misafiri, sonraları da müdavim kervancısı oldum...

Bunun kısaca Türkçe meâli: İzedebiyat, fakirin edebiyat dünyasında kalem oynattığı ilk göz ağrısıdır...

Elbette ki yalnızca fakirin değil...

İzedebiyat, edebiyata gönül veren yüzlerin, belki de binlerin, gün yüzüne çıkamamış nice yetenekli şâirlerin, nice ediplerin, nice düşünce adamlarının, nice eleştirmenlerin uğrak yerleri, sığındıkları mekânı oldu...

Çoğumuzun, çok büyük çoğunluğumuzun; kendimizi ifade edebildiği bir mecra, edebî kişiliğimizin önsözü, ruhumuzda kopan edebiyat fırtınalarımızın mukaddimesi oldu İzedebiyat...

Kalbimizdeki yeri büyüktür, asla tartışılamaz!..

***

Televizyonun toplum kesimlerini adetâ esir aldığı, tarihî nitelik taşıyan romanların adetâ ters yüz edilerek diziler veya filmler hâlinde topluma sunulduğu, aslına uygun olmayan biçimleriyle yansıtıldığı ve bu veya benzeri nedenlerle insanoğlunu okumaktan soğuttuğu ve dünyanın en ünlü yazar-çizer takımının bile okunmadığı, edebiyatın nerdeyse ıskalandığı bir dönemi yaşadık...

Buradan yola çıkarak şu tespiti yapabiliriz: Her eve kurulup baş köşeyi işgal eden TV’nin, kitaplara olan rağbeti ortadan kaldırması ve başka türlü sebeplerle büyük bir darbe yiyen edebiyat dünyası, son anda ortaya çıkan ve giderek toplum hayatının bir parçası durumuna gelen İnternetin sâyesinde; yeni bir soluk almış, hayata yeniden dönmüştür...

Yaşanan bu süreçte “edebiyat sitesi” adı altında ortaya çıkan “çok şâir ve yazar, çok üye ve eşittir çok tık” prensibine dayalı birçok gayrı ciddi sitenin içinden sıyrılan İzedebiyat, bir mektep, bir ekol, bir ciddiyet abidesi olarak ortaya çıktı ve de ciddi, kaliteli, kabiliyetli şâir ve yazarların buluşma noktası oldu...

İzedebiyat olarak, başlangıçtan itibaren bir “kalite kontrol mekanizması” işlettiler. Kaliteye yol ve yer açarken; “Sazımın telleri pekmez” diyen sözüm ona şâirciklerin, yazım kurallarından dahi bi-haber yazarcıkların önüne set çektiler... (Sanıyorum sonradan bu mekanizmayı biraz gevşettiler!)

Belki başlangıçta bizlerden de birçoğumuzun, her işin erbâbı gibi acemiliklerimiz sırıttı, zaman zaman bocaladık. Ez cümle bizler de zamanında herkes gibi hata yaptık ama bugün, İzedebiyat mektebinden mezun; ülke çapında şan-şöhret sâhibi onlarca kalem ve kelâm erbâbı çıktı içimizden...

İzedebiyat, gittiğimiz yerlerde çoğumuzun referansı oldu...

İzedebiyat yazarlığı hepimizin prestiji oldu...

Edebiyatın İnternet dünyasındaki alın akı İzedebiyat, bizlerin de başımızı dik tutabilmemizin vesilesi oldu...

Başkalarını çok iyi bilmem ama bu satırların yazarının, haber sitelerinde çıkan ve birçok başka site tarafından kopyalanan köşe yazılarının, onlarca sitelere, bloglara taşınan şiirlerinin mayasında ve yoğrulmasında İzedebiyat’ın katkısı vardır...

Ve bu satırların yazarı, İzedebiyat’a ebeden müteşekkirdir...

***

İzedebiyat, kaç gündür açılmıyordu... Belki bakım yapılıyordu ama “site çöktü” diye çoğumuzun ödü patladı...

Kuranlar ve bugün yaşatanlar aynı kişiler midir bilmiyorum, ama kim kurduysa, kim yaşatıyor, kim yönetiyorsa: Şu ölümlü dünyada; elimde kalemim, dilimde kelâmım varken, onlara bir teşekkür etmek istedim...

Ve bir arzumu, bir dileğimi satırlara sığdırmak istedim:

Şâirin, "Bir melek âşkıyla şâir hayâlim / Dünya yaşadıkça yaşamak ister." dediği gibi;
İzedebiyat çökmesin! Dünya yaşadıkça, nöbet kuşaktan kuşağa devredilsin ve edebiyat dünyasının bir yıldızı olarak İnternette parlamaya devam etsin...




Cahit Kılıç
İstanbul, 15 Eylül 2011