Hayatýn bin bir gailesi içinde diyârdan diyâra savrulmuþ, ömrünün en verimli yýllarýnda iki mýsralýk bir þiirle dört satýrlýk bir yazýya vakit bulamamýþ biri olarak; bâri emeklilikten sonra hiç olmazsa birkaç mýsra/satýr yazma þansýmý zorlamak istemiþtim...

Önce mütevazý bir blog sayfasýnda ufak tefek þiirler yazarken; bir tesadüf sonucu yolum Ýzedebiyat’a doðru düþtü ve bir selâm verdim...

26 Temmuz 2006 tarihinde “Aklýma Þaþýyorum!” isimli ilk þiirimle, bendeniz de nice edebiyat kervancýlarý gibi Ýzedebiyat hanýnýn önce misafiri, sonralarý da müdavim kervancýsý oldum...

Bunun kýsaca Türkçe meâli: Ýzedebiyat, fakirin edebiyat dünyasýnda kalem oynattýðý ilk göz aðrýsýdýr...

Elbette ki yalnýzca fakirin deðil...

Ýzedebiyat, edebiyata gönül veren yüzlerin, belki de binlerin, gün yüzüne çýkamamýþ nice yetenekli þâirlerin, nice ediplerin, nice düþünce adamlarýnýn, nice eleþtirmenlerin uðrak yerleri, sýðýndýklarý mekâný oldu...

Çoðumuzun, çok büyük çoðunluðumuzun; kendimizi ifade edebildiði bir mecra, edebî kiþiliðimizin önsözü, ruhumuzda kopan edebiyat fýrtýnalarýmýzýn mukaddimesi oldu Ýzedebiyat...

Kalbimizdeki yeri büyüktür, asla tartýþýlamaz!..

***

Televizyonun toplum kesimlerini adetâ esir aldýðý, tarihî nitelik taþýyan romanlarýn adetâ ters yüz edilerek diziler veya filmler hâlinde topluma sunulduðu, aslýna uygun olmayan biçimleriyle yansýtýldýðý ve bu veya benzeri nedenlerle insanoðlunu okumaktan soðuttuðu ve dünyanýn en ünlü yazar-çizer takýmýnýn bile okunmadýðý, edebiyatýn nerdeyse ýskalandýðý bir dönemi yaþadýk...

Buradan yola çýkarak þu tespiti yapabiliriz: Her eve kurulup baþ köþeyi iþgal eden TV’nin, kitaplara olan raðbeti ortadan kaldýrmasý ve baþka türlü sebeplerle büyük bir darbe yiyen edebiyat dünyasý, son anda ortaya çýkan ve giderek toplum hayatýnýn bir parçasý durumuna gelen Ýnternetin sâyesinde; yeni bir soluk almýþ, hayata yeniden dönmüþtür...

Yaþanan bu süreçte “edebiyat sitesi” adý altýnda ortaya çýkan “çok þâir ve yazar, çok üye ve eþittir çok týk” prensibine dayalý birçok gayrý ciddi sitenin içinden sýyrýlan Ýzedebiyat, bir mektep, bir ekol, bir ciddiyet abidesi olarak ortaya çýktý ve de ciddi, kaliteli, kabiliyetli þâir ve yazarlarýn buluþma noktasý oldu...

Ýzedebiyat olarak, baþlangýçtan itibaren bir “kalite kontrol mekanizmasý” iþlettiler. Kaliteye yol ve yer açarken; “Sazýmýn telleri pekmez” diyen sözüm ona þâirciklerin, yazým kurallarýndan dahi bi-haber yazarcýklarýn önüne set çektiler... (Sanýyorum sonradan bu mekanizmayý biraz gevþettiler!)

Belki baþlangýçta bizlerden de birçoðumuzun, her iþin erbâbý gibi acemiliklerimiz sýrýttý, zaman zaman bocaladýk. Ez cümle bizler de zamanýnda herkes gibi hata yaptýk ama bugün, Ýzedebiyat mektebinden mezun; ülke çapýnda þan-þöhret sâhibi onlarca kalem ve kelâm erbâbý çýktý içimizden...

Ýzedebiyat, gittiðimiz yerlerde çoðumuzun referansý oldu...

Ýzedebiyat yazarlýðý hepimizin prestiji oldu...

Edebiyatýn Ýnternet dünyasýndaki alýn aký Ýzedebiyat, bizlerin de baþýmýzý dik tutabilmemizin vesilesi oldu...

Baþkalarýný çok iyi bilmem ama bu satýrlarýn yazarýnýn, haber sitelerinde çýkan ve birçok baþka site tarafýndan kopyalanan köþe yazýlarýnýn, onlarca sitelere, bloglara taþýnan þiirlerinin mayasýnda ve yoðrulmasýnda Ýzedebiyat’ýn katkýsý vardýr...

Ve bu satýrlarýn yazarý, Ýzedebiyat’a ebeden müteþekkirdir...

***

Ýzedebiyat, kaç gündür açýlmýyordu... Belki bakým yapýlýyordu ama “site çöktü” diye çoðumuzun ödü patladý...

Kuranlar ve bugün yaþatanlar ayný kiþiler midir bilmiyorum, ama kim kurduysa, kim yaþatýyor, kim yönetiyorsa: Þu ölümlü dünyada; elimde kalemim, dilimde kelâmým varken, onlara bir teþekkür etmek istedim...

Ve bir arzumu, bir dileðimi satýrlara sýðdýrmak istedim:

Þâirin, "Bir melek âþkýyla þâir hayâlim / Dünya yaþadýkça yaþamak ister." dediði gibi;
Ýzedebiyat çökmesin! Dünya yaþadýkça, nöbet kuþaktan kuþaða devredilsin ve edebiyat dünyasýnýn bir yýldýzý olarak Ýnternette parlamaya devam etsin...




Cahit Kýlýç
Ýstanbul, 15 Eylül 2011