bir ezgi gibi þu hayat...
notalarýn peþpeþe gelmesi gibi
bazen mi de incelir;
bazen do da sertleþir, kalýnlaþýrýz...

hayatýmýzý yýkýntýya çeviren bahtsýzlara
saf maskeler takýp, güleriz kinayeyle
ve zekilere, kendilerinden kaynaklý zekalarýna
güleriz bir aptal gibi...

biz sakinleri dünyanýn
sessiz isyanlarla baþkaldýrýrýz
zekamýza hakaret eden bahtsýzlara
aþký, aþk için deðil;
menfaat için kullananlara
duygularýný bile ideolojik terimlerle
anlatma gafletine düþenlere
isyan eder, güleriz...

seni seviyorum demek kadar kolayken aþk;
bu duyguyu bezeriz bilinmez kelimelerle
basit varlýklar iken özümüzde;
bilinmez ve esrarlý göstermeye çalýþýrýz
bizde olan her duyguyu...
esrar çekmiþ bir uçuk gibi
aptalca hareket eder,
yok ederiz bütün güzellikleri...

bizler kendini Kleopatra ve Herkül zanneden
sýrtýnda Noterdam dan kambur taþýyan
zaman zaman Nostradamus pozuna giren
Ömer Seyfettin in naçarlarýyýz...
yok hiç kimseden üstün özelliðimiz

üstünlük yürekteki aþktadýr...
dile vurmaya gerek yok;
her hal ile kendini gösterir aþk
çünkü; görünmeyi sever aþk..