dünyalar;
dünyalar huzuruma geldiler
eğildiler, güldüler
gülünce; dünyalar benim oldu(!)
hiç tatmadım aşkı,
ne saçlarının kokusunda,
ne dudaklarının dokunuşunda bir dişinin
hiç tatmadım aşkı...
muhteşem değildim, ama kibirliydim!..
camekanlara sokaktan bakan berduşun
bakışlarının vasfını geçmedi,
güzellerin gözlerine bakışım...
yalnızlığımla barışıktım aslında
sadece, avuçlarımı kapattığımda;
boşluğu hissetmeyeydi isyanım
sadece...
anlaşılmadım,
anlaşılmaz değildim ki(!)
ince ince bakardı dünyaya gözlerim
ayrıntılara boğulmuşum
farkında değildim...
dünyalar taşır zannederdim
koca kainat bellerdim
meğer; bir zerreyi dolduramazmış ben...
