Yokluðunda seni özlemek
maziden bugüne gelenlerin,
yokluðunda tekrar var olanlarýn
bana fark ettirdikleri ile
beni aramak,
kazdýkça tüm küllenmiþ aþklarý
hayalkýrýklýklarý tortularýný,
indikçe derinlere
en dipte,
herkesten
hatta kendimden
bile gizlediðim,
özenle sakladýðým,
seni bulmak.

seni yalnýzlýktan
ilgisizlikten
sevgisizlikten
kaçmak için
deðil
aksine
mazinin hayaletleri ile birlikteyken
ilgi alaka mevcutken
sevgi ihtimali kapýdayken
aramak.

yokluðunu en derinden hissetmek
varlýðýnda tam anlam verilemiyen
o mutluluk ve ilham verici duyguyu
tanýmlamaya mecbur býrakýlmak.

hem de hayatýnda ilk defa
sevilmeme hatta hor görülme ihtimalini
ego incinmesini hiç umursamadan.



itiraf ediyorum
seni seviyorum
içim, nedenini yokluðunda
çok iyi öðrendiðim,
masmavi bir mutlulukla dolup taþýyor.
Kalbim sanki senin adýnla atýyor.

Bu akþam yaseminleri koklarken
dolunaya bakarken
yüzümde ýþýltýlý bir gülümseme
gözlerimde yaþama sevinci
aklýmda sen vardýn.

dudaklarýmdaki þarký sana sesleniyordu.
Duyularým her gördüðünde, duyduðunda,
her kokladýðýnda, tattýðýnda,
her dokunduðunda
seni hissediyordu.

Çakralarým bile aþkýnýn gücüyle
enerji saçýyordu.
Hem hayata sýmsýký, kýpkýrmýzý baðlýyor
hem bilgeliðe mor ýþýklarla uzanýyordu.

Gözün aydýn
uzaklarda beyaz bir adam oldun
delicesine sevilen,
Özlenen
her daim yaþanýlan
ve yarýnlara güneþ olan.


ama bu itiraf ben de saklý kalacak.
bu büyük sevgiden korkup kaçmandan
çekinen kalbimin,
büyük aþký küçük sýrrý olacaksýn.

Zaten aþkýmý yaþamam için senin bunu bilmen
ya da beni sevmen deðil elzem olan.

Vazgeçilmez olan yegane þey sensin.

Gönlüme fark etmeden öyle süzülmüþsün
ruhuma öyle iþlemiþsin ki
seni yaþamamak,
emsalsiz varlýðýný hissetmemek
mümkün deðil.

Her dizede
her ezgide
her dolunayda, ay ýþýðýnda
her þarap kadehinde
yýldýzlý gökyüzünde
yasemin kokularýnda
yakamozlarda
deniz kabuklarýnda
çakýl taþlarýnda
hep sen varsýn.

nargilemin dumaný da sensin
yoluma ansýzýn çýkan kara kedi de.
En sevdiðim þairin mýsralarý da sensin.
yeraltýnýn tamamlanmamýþ tüm cümleleri de.



En çok da karanlýk gecelerde
kalbimi kanatlandýran gözlerin
bana her imkansýzý mümkünleþtiren
içimi masmaviye boyayan bakýþlarýn
her yerde.


Bu yüksek ateþin,
tekinsiz kavrulmanýn
nedenini, nasýlýný bilmiyorum.

ya kundakçýnýn birisin
çaktýðýn ilk kývýlcým belirsiz
ancak akibeti tam karþýnda
kan kýrmýzý alevlerle
yangýn yerine dönüþen yüreðim.


Ya da
büyücünün tekisin
beni
içten içe yanan
ansýzýn lavlarýný akýtan
bir yanardaða dönüþtürdün.

Kraterim her patlayýþta
seni haykýrýyor
lavlarýyla.
eteklerim aþkýnla yanmaktan memnun.

sevginin doðurduðu
bu topraklarda
filizlenecek üzümlerden
yapacaðý
gül rengi þarabý düþlüyor.