Çocuklarýmýzýn, özellikle okul öncesi döneminde her açýdan geliþimi ve saðlýklý dini eðitimi konularýnda sorumluyuz. Çocuklar üzerinde en önemli etken olan ve taklit ettikleri anne babanýn davranýþlarý, çocuða doðrudan yansýr. Anne babanýn, dini yaþantýsýna göre çocuða olumlu ya da olumsuz olarak katkýda bulunduðu açýktýr. Ýmani yönden çocuðun uyanýþý ailenin yönlendirmesine, verdiði bilgilere ve iyi örnek olmasýna baðlýdýr. Çocuk kendisine gösterilen ilgi ölçüsünde -Allah’ýn dilemesiyle-dine karþý ilgili ya da ilgisiz olacaktýr.

Anne babalar çocuklarýnýn nasýl bir eðitim alacaðý, hangi okula gideceði, yazýn hangi sosyal faaliyette bulunacaðý gibi konularda kararlarý kendileri alýrlar. Ancak bazý aileler bu kararlarý alýrken, dini eðitimi genellikle görmezden gelirler. Mazeret ise neye inanacaðýný çocuðun ileride kendi kararýyla almasýnýn daha uygun olacaðý gibi ilginç bir mantýk ürünüdür. Bu aileler, çocuðun dini öðrenmesinin, onu dünya hayatýnda yanlýþ yönlendireceði gibi dayanaksýz bir endiþe duyarlar.

Modern birer anne baba olma adýna çocuklarý inanç konusunda bilgilendirmemek büyük yanýlgýdýr. Her insan din fýtratý üzerine doðar ve bilgiye ’aç’ olan çocuk öðrenme isteði içinde sürekli etrafýný araþtýrýr. Din konusunda kafasýndaki soru iþaretlerinin cevaplarýný kendi kendine bulamaz. Sorularýnýn cevabýný, Allah’ý ve dini çocuða anlatmak gereklidir.

Dini tam olarak yaþamayan birçok aile çocuklarýna Allah’ý -haþa- "Allah Baba" olarak tanýtýr. Onlara göre Allah her þeyi yaratmýþ, sonra bir köþeye çekilmiþtir. (Rabb’imi tenzih eder, yüceltirim) Adeta Hristiyanlýktaki teslis (üçleme) inancýna benzer bu ifade Kur’an ve Ýslam dýþýdýr ve uygun olmayan bir üsluptur. Çocuk bu þekilde yanlýþ olarak yönlendirilmiþ olur.

Ülkemizde ailelerdeki en yaygýn dini eðitimlerden biri geleneksel tarzda verilen eðitimdir. Bu eðitimi uygulayan aileler dini az ya da çok yaþarlar ancak çocuklarýna bilinçli bir eðitim veremezler. Çocuklara ilk dini bilgileri verenler genellikle aile büyükleridir. Çocuklara Allah’ý, peygamberimizi (sav), Kur’an’ý tanýtmadan yalnýzca dualarý Arapça olarak ezberletir, yaptýklarý her hatayý "günah" olarak nitelendirir ve sýk sýk cehennemi hatýrlatýrlar. Çocuklarý Allah ile korkutur, "Allah seni taþ eder", "Allah seni cehennemde yakar" gibi tehditlerle ýslah etmeye çalýþýrlar. Çocuklar bu yüzden Allah sevgisinin ne olduðunu bilmeden hatta Allah’ý tanýyamadan büyük bir korku duyarlar. Bu hatalar nedeniyle çocuk, ileride inancýný yitiren ya da ibadetlerini yapmayan bir insan haline gelebilir.

Önce Allah Sevgisi

Çocuk öncelikle Allah’ý sevmelidir. Ona çevresinde gördüðü her canlýyý, rengarenk çiçekleri, hayvanlarý, bitkileri, çamurlu topraktan mükemmel tat ve kokuya sahip bir þekilde çýkan üzümleri, çilekleri, elmalarý, portakallarý, narlarý Allah’ýn yarattýðý, hastalandýðý zaman ona þifa verenin Allah olduðu, Allah’ýn onu çok sevdiði, dualarýný iþittiði, tek dostu ve yardýmcýsýnýn Allah olduðu öðretilmelidir.

Çocuk kendisini Allah’ýn yarattýðýný, bütün evrenin yaratýcýsýnýn Allah olduðunu, O’ndan baþka kimsenin hiçbir þeye güç yetiremeyeceðini, bütün gücün Allah’tan olduðunu bilmelidir. Allah’ýn her þeyi gördüðü, bildiði, duyduðu, tüm insanlara karþý çok merhametli ve çok adaletli olduðu, sahip olduðu her þey için O’na þükretmesi gerektiði öðretilmelidir.

"Çocuklara Allah Korkusunu Nasýl Anlatalým" ile devam edecek...