Şarap rengiydi etekleri…
Cennetten bir bahçe vardı gözlerinde,
O salkım saçak zülüflerine,
Yuvalar kurarlardı bülbüller…


Âşıktı yaşamaya,
Âşıktı sevmeye…
Etekleri uçuşurken rüzgârda,
Gözlerindeki cennette, açardı yaseminler...
Bülbüller sevişirlerdi saçlarının arasında,
Utanırdı zülüfleri,
Görmemesi için, dökülürlerdi o gül yüzüne…


Çünkü o çocuktu;
Bildiği kelimeler al bir yazma,
Gözleri, bir köylü güzeli,
Teni, vuslatını bekleyen bir gelindi…


Çünkü o bir çocuktu;
Heceleri kahkahalar ile sevişir,
Mutlulukla raks ederdi cümleleri!
Severdi yaşamayı.
Severdi sevmeyi.


Çünkü o bir çocuktu…


ZUHAL ERASLAN