Kaç zamandýr yoruldum kalabalýklardan..
Yalnýzlýða hasret ruhum.
Alsam baþýmý avuçlarýmýn içine…
Ben; ben olsam..
Ruhumun derinliklerinde kaybolsam…
Dönsem içimdeki en gizli köþeye.
Toprak dinlense,
aðaç serinlese,
deniz arýnsa kirlerinden..
Derin bir nefes alsam…
Bir aðaç gövdesine gizlensem..
Dinginleþsem…

Kaç zamandýr,
aklým baþka baþka yerlerde…
Çaresizim..
7.2 þiddetinde bir deprem sonrasý,
5.9’luk artçýlara teslim yürekler gibi …
Detone bir ses bozar sessizliðimi.
Akordu yapýlmamýþ bir kemanýn,
anlamsýz cýzýrtýsý dolaþýr hücrelerimde..
Kuru gürültüler, duvarlara vurur kendini.
Ruhsuz bedenler dolaþýr sokaklarda.
Cinlerim tepemde .
Kavurucu güneþten uyuþmuþ hücrelerim
Mina’da þeytan taþlamakta…
Geniþ bir caddenin kenarýnda konuþlanmýþ
kurumlu evler anlar beni..
Pahaca yüksek ama bedbin …
Sessiz isyanlarýný ancak ben duyabilirim..

Kaç zamandýr suya hasret,
kavrulur dudaklarým..
Genzimi yakar susuzluðum..
Kýzýlýn, turuncunun, sarýnýn koynunda mest-i naz,
dallarda sallanmalýyým..
Düþmeliyim sonra yere,
nasýlsa deðerinden bir þey kaybetmez cevher yere düþünce...
Ter kokularýndan azade,
toprak çekmeliyim ciðerlerime mis gibi…
Denizle kucaklaþan asumana karýþmalý gözyaþlarým.
Topraða, sessizce içimi boþaltmalýyým..

Kaç zamandýr
deli divane bir boþluðun içinde devr-i daim..
Met-cezirlerde, farkýnda deðildim soluk alýþ veriþlerimin,
ne sabahýn nurani büyüsünün
ne de gecenin efsûnkar tütsüsünün…
Bakar kör, gözlerim..
Bir hengamenin içinde savrulup gitmiþ onca zaman..
Geçmez sandýðým günler, çoktan kurulmuþ albümlere..
Çoðu tebessüm eder bugün …
Aldanmayýn!..
Çoðu bir deklanþörün hatýrýna,
aný kandýrmak için...
Deðilse
ne yangýnlardan, ne de kasýrgalardan serseme dönmüþ bu yürek..
Esrik bir baþ dönmesinin ser-be-ser avuntusuyla geçmiþ saniyeler..
Ziyafet sofralarýndan aç kalktýðým onca sene,
doyumsuz bir tokluðun hayaliyle avutmuþum kendimi…
Bir kýsrak kadar dolu dizgin,
bir martý kadar ürkek..

Beni anlasa anlasa Sonbahar anlar ancak..
Bir senfoni tadýnda yaðmur damlalarýnýn sesi…
Nefes alan her þey,
herkes kendi telaþýnda…
Fýrtýnadan önceki sessizlik…
Bir hýþýrtý, nereden geldiðini bilemediðimiz..
Off!..
Özlediðim dalga sesi;
flu bir gökyüzü;
yakmayan, kavurmayan güneþ;
zikreden aðaçlar;
kasýmpatýlar; çuha çiçekleri; mor menekþeler;
tadýndan dayanamayýp çatlamýþ nar…
Þiire ses, þarkýya nota, resme ýþýk, gönlüme eþ: Sonbahar…
Beni anlasa anlasa Sonbahar anlar…

14.11.2011





XXI. Uluslararasý Kýbatek Edebiyat Sempozyumu Þiir Sunumu


*****Mensur Þiir