Hayrettin, o gün her zamanki gibi erken uyandý. Kalkar kalkmaz salona gitti, oradaki kapýnýn arkasýna baktý. Neden baktýðýný, ne aradýðýný kendisi de bilmiyordu. Son zamanlarda böyle garip bazý hareketler yapar olmuþtu. Yerdeki karolarýn çizgilerine basmadan yürümeye çalýþmak, perdedeki çizgileri saymak gibi… Yalnýzlýðýn getirdiði sorunlar psikolojik bozukluða yol açmýþ olmalýydý.

Bir yandan kahvaltý ederken diðer yandan da televizyonu izledi. Mutfakta biraz iþ yaptý. Traþ oldu. Randevu saatine kadar oyalanabileceði meþgaleler bulmaya çalýþtý.

Buluþtuklarýnda Irmak, önce sahilde biraz yürümeyi, yorulunca da oturmayý teklif etti. Hava güzeldi. Yan taraftaki park kuþlarla doluydu. Hepsi de siyah güvercindi. Yerdeki yiyecekler için oraya toplanmýþlardý. Nitekim bir kadýn, içinde ufalanmýþ ekmek parçalarý olan bir poþeti parkýn çimleri üzerine boþaltýp, arkasýna bile bakmadan oradan uzaklaþtý. Kuþlarýn hepsi oraya hücum etti. Demek ki insanlarýn bazý hareketlerinin ne anlama geldiðini öðrenmiþlerdi.

Yüzlerce kuþ vardý. Küçük bir erkek çocuk kuþlarýn bu hücumunu görünce heyecanlandý ve annesinin yanýndan koþarak uzaklaþtý, kuþlarýn arasýna daldý. Kuþlarýn içinde adeta kayboldu. Kuþlar çocuðu görünce havalandýlar, ama fazla deðil. Ayný yerde, çocuðun etrafýnda oldukça alçaktan uçuyorlardý. Kanat çýrpýþlarý metrelerce uzaktan duyulabiliyordu. Küçük çocuðun annesinin de dikkatini çekti bu hareketlilik ve kuþlarýn çocuðuna zarar verebileceði düþüncesiyla yerinden kalktý. Çocuk, ellerini açmýþ bir yandan kuþlarý tutmaya çalýþýrken, diðer yandan da sevinç çýðlýklarý atýyordu. Elini tutan annesine önce direndi, ancak sonunda onunla birlikte gitmek zorunda kaldý. Kuþlarýn hepsi tekrar ekmek kýrýntýlarýnýn olduðu yere yýðýldý.

Yoldan geçen bir itfaiye aracýnýn sesi konuþmalarýnýn duyulmasýný engelliyordu. Rahatsýz edici bir ses çýkardýðý için kuþlar bile yiyeceklerini býrakýp kaçmak zorunda kalmýþlardý.

Etraf satýcý ile doluydu.

Yarým saatlik yürüyüþten sonra Irmak, deniz kenarýnda bir çay bahçesine oturmayý teklif edince, oraya doðru yöneldiler. Mis gibi bir simit kokusu geliyordu. Coþkun sordu:

-Simit yer misin? Çayla güzel olur.

-Evet, çok severim. Bana iki tane. Biri benim, diðeri de martýlarýn.

Coþkun,

-Ben de martýlar için bir tane isterim. Dedi ve dört tane simit aldý.

Seçtikleri masa ile deniz arasýnda bir-iki metre kadar mesafe vardý. Martýlar ise onlardan oldukça uzakta uçuyorlardý. Ýki martýnýn onlara doðru yaklaþtýðýný gören Coþkun, simitten büyük bir parça koparýp ayaða kalkýp fýrlattý. Martýlar havadaki simidi görmedi, ama suya düþünce dikkatlerini çektiði için balýklama atladýlar. Onlarýn bu hareketlerini gören diðer martýlar da sinyali almýþ olmalýlar ki Irmak ve Coþkun’a doðru gelmeye baþladýlar.

Martýlarýn simit parçacýklarýný havada kapýþlarý çok hoþlarýna gitmiþti. Öyle ki Irmak, kuþlara ayýrdýðý simit bitince kendisininkinin de yarýsýný bu eðlencede harcadý.

Irmak:

-Elini benimkinin yanýna koyar mýsýn; ama deðdirme. Dedi. Maksadýný anlamamýþ olmasýna raðmen Coþkun, dediðini yaptý. Irmak:

-Þimdi zihnini elinin üzerinde yoðunlaþtýr. Yani sadece elini düþün.

-Tamam.

-Ne hissediyorsun?

-Elimde sanki bir karýncalanma var gibi.

-Evet, ben de aynýsýný hissediyorum. Ýþte bizi birbirimize yakýnlaþtýran bedenlerimizdeki bu enerjinin çekim gücüdür. Ayný þeyi birçok insana karþý hissetmeyiz. Hatta çok yakýnýmýzda olmalarýna raðmen varlýklarýndan haberdar bile olmayabiliriz. Biz bir rastlantý sonucunda birbirimizi bulduðumuzu sanýyoruz, ancak gerçek öyle deðil. O gün olmasa bile bir baþka gün bedenlerimizdeki bu çekim gücü gene bizi karþýlaþtýracaktý.

-Çok ilginç bir yaklaþým. Doðru olabilir söylediklerin. Baþlamýþ olan güzel bir iliþkimiz var. Ben bundan dolayý çok þanslý olduðumu düþünüyorum. Hem mutluyum da.

-Ýliþkimiz coþkun bir ýrmak gibi akýp gidiyor. Hayatýn kendisi de böyle. Takma isimlerimizi bulmamýz da bir tesadüf gibi görünse de deðil. Aslýnda isimlerimiz iliþkimizin yönünü de belirlemiþ.

-Nasýl yani? Her þey bizim irademizin dýþýnda mý gerçekleþiyor?

-Orasýný bilemem. Yön derken þunu anlatmaya çalýþýyorum: Her ýrmak denizden doðar ve sonunda mutlaka denize kavuþur. Doðum ve ölüm ayný yerdedir. Deniz suyu buharlaþýr bulut olur; bulut yaðmur olarak yaðar; yaðmur sularý ýrmaða dönüþür ve ýrmak da denize kavuþur, orada kaybolur gider. Kaybolur gider diyorum, ancak bu kaybolma gerçek kaybolma deðildir. Çünkü döngü devam edecek ve deniz, yeniden ýrmaklar yaratacaktýr.

-O zaman bizim iliþkimizin de ölümü, yani sonu söz konusu. Bu sonu engellemek için bir þeyler yapamaz mýyýz?

-Maalesef yapamayýz. Bu gerçeði kabullenmeli ve o an gelinceye kadar her þeyi dolu dolu yaþamalýyýz.

Konuþma Coþkun’un canýný sýkmýþtý. Kaþlarýný çattý. Irmak bu halini hemen fark etti.

-Suratýný asma. Anlamaya çalýþ.

-Elimde deðil, moralim bozuldu. Seni de kaybedebileceðim korkusu kapladý tüm benliðimi. Bu iliþkinin bitmemesi için her çareyi deneyebilirim. Sana ve iliþkimize duyduðum saygý nedeniyle senin izin verdiðin kadar sana yaklaþýyorum. Böyle de yapmaya devam edeceðim.

-Biliyorum. Daha açýk konuþayým Coþkun: Ben sana aþýk deðilim, ancak içimde sana karþý yaþattýðým büyük bir sevgi var. Aslýnda sen de bana aþýk deðilsin. Çünkü aþk bir kere yaþanýyor. Tekrarý yok. Sen Münevver’le bunu yaþamýþsýn. Ne mutlu sana!

-Öyle de, peki sana karþý hissettiklerimi nasýl açýklayacaðýz?

-Ýnsan duygusal bir yaratýktýr. Yoðun duygular bazen aþk gibi algýlanabilir. Tabii bu arada dürtülerin gücünü ve rolünü de inkar etmemek lazým.

Masalarýna elindeki mendilleri satmak amacýyla yaklaþan küçük bir kýzýn:

-Mendil ister misiniz? Diyen sesi konuþmalarýný bölmüþtü. Coþkun, bir paket mendil alýp Irmak’a uzattý. Kýz teþekkür ederek yanlarýndan ayrýldý.

Bir müddet ikisi de sessiz kaldýlar. Sessizliði bitiren Irmak oldu.

-Bu konuþmayý unutalým. Önümüzdeki güzellikleri yaþayalým.

Dedi ve Coþkun’un elini tuttu. Bu hareketi Coþkun’un her þeyi unutmasýna yetmiþti. Diðer eliyle elinin üzerindeki Irmak’ýn elini sýký sýkýya kavradý. Sanki kaçýp gitmesini engellemek ister gibiydi.

O gün ayrýlýncaya kadar el ele dolaþtýlar. Bedenlerinden birbirlerine akýp giden o sihirli enerjiyi saatlerce hissettiler…

**

Irmak ile Coþkun’un iliþkileri beþ ay kadar böyle sürdü gitti. Bir gün Irmak:

-Yarýn sana bir sürprizim, daha doðrusu bir teklifim olacak. Deyince Coþkun, hemen söylemesini istedi. Ne kadar ýsrar ettiyse de bu sürprizi öðrenemedi. Her defasýnda;

-Sabretmesini, beklemesini bilmelisin sevgili Coþkun. Cevabýný aldý.

(Devam edecek)