Sakýn
Bana bakan pencerelerinin perdesini
Kapatma anne!
Yüreðinden çýkýp
Ufuklarýma düþen ýþýklarýn
Terkederse beni,
Bil ki yaþayamam.

Sakýn
Dualarla süslediðin nefesini
Esirgeme kýrýlgan bedenimden.
Engin denizlere yelken açýp
Karþý koyamam fýrtýnalara.
Adýný bilemediðim kýyýlara vururum sonra,
Azgýn dalgalara kafa tutamam.

Varlýðýný
Gölge et de üzerime,
Açýkta kalmasýn umutlarým.
Senin de ortak olduðun hayallerim
Girerse sonbahara,
Ve üþürse rüzgârda
Bir yangýnýn içine düþsem bile
Isýnamam.

Sakýn,
Gönül pýnarýndan
Karanlýk ruhuma dökülen sularýna
Bent koyma anne!
Acýlarla kirlendim,
Yanlýþlara düþtüm,
Arýnamam.

Sakýn,
Ýnciler dökülen dudaklarýný
Kilitleme anne!
“Yavrum” sözlerini
Duymazsam bir gün,
Kulaklarým taþ kesilir,
Duvarlar örülür yaþamla aramýza.
Perdelerin açýk kalsýn,
Kollarýn açýk...
Iþýklarýn vurmazsa üzerime,
Bu kahpe dünyanýn sýkýntýlarýna katlanamam.