Günümüz aþklarý... Ne kadar da çok seviyoruz bu lafý kullanmayý. Sanki geçmiþin aþklarý farklýymýþ gibi. Günümüz aþklarý þöyledir yok efendim böyledir.

    Soyut bir kavram olan aþký, insanlarýn somut yollarla ifade etmesini aþkýn kendisine mal ediyorlar. Yani insanlarýn duygularýný deðil duygularýný göstermek için yaptýklarýný aþktan sayýyorlar.

   'Eskiden' lafý vardýr bir de. Günümüz aþklarýna olan öfkelerini dile getirirlerken peþine yapýþtýrýverdikleri. Eskiden böyle deðilmiþ. Yok ya. Sen þimdi sýrf uzaktan görebildiðin için, yanýna sokulamadýðýn için daha mý çok aþýktýn sevgiline? Ya da þimdiki gençler her an görüþebiliyorlar diye daha mý az aþýklar sevdiklerine? Deðil ama gel de anlat bunu! Tutturmuþlar bir kere.

   Aslýnda bu bir tutam kýskanmayla yoðurulmuþ özlemin dýþa vurumu bu. Çocukluða dönmek arzularýný böyle ifade ediyorlar. Yoksa kim böyle komik bir þeye körü körüne baðlanýp onu savunabilir ki?

    Deðiþenin duygular olmadýðýný ne yazýk ki farkedemiyorlar. Orta çaðda yaþanmýþ bir aþkla günümüzde yaþanan aþk arasýnda sadece ifade ediliþ yönü bakýmýndan fark vardýr. Amaç aynýdýr. Karþýndakini edebildiðin kadar mutlu etmek...