Hüsranımla inlilerken
Nasıl gülsün mısralarım
Ben hep vuslatı beklerken
Ağlattı beni hicranım

İçimde hep gamlı bahar
Nasıl pür neşe olurum
Yüreğimde hep hüzün var
Nasıl neşeyi bulurum

Depreşir hep gönül yaram
Dindirmeye çarem yetmez
Sanki neşe bana haram
Şu hicranım asla bitmez

Kırılmış gönül tellerim
Onarmaya gücüm yetmez
Titriyor bak şu ellerim
Ömür bitti şu dert bitmez



Hayatım sanki bir mezar
Çıkmaya bir yol bulamam
Azap verir azar azar
Ne yapsam mutlu olamam

Vuslata bir yol bulsaydım
İşlenmezdi böyle kahır
Gecem bir olsaydı aydın
Akmazdı kalemden zehir

Hicranların ben sesiyim
Neşeden hiç dem vuramam
Kırık kalbin köşesiyim
Ben neşeye ses olamam

Ne şairim nede ozan
Efkarımdır bu mısralar
Ben değilim bunu yazan
Bu yüzden mısralar ağlar