Sevgili Günlüðüm;

Uzun zaman oldu sana yazmayalý. Seni unuttuðumu sanma. Unutmadým da, bi türlü vakit bulamadým. Torunla bi yandan, Memet Amca’n bi yandan, ev iþleri öteki yandan, çarþý bazar iþleri beriki yandan derken günler geçti gitti. Senin anlayacaðýn, gaçmakdan govalamaya vakit bulamadým.

Sana yazmayalý neler mi oldu? Neler olacak, hep ayný þeyler. Hemen her gün, bir öncekinin aynýsý. Aralarýna sanki gopya kâhadý goymuþlar.Günlerin sadece adý deniþik. Çarþamba salýya benziyo; salý, pazartesinin aynýsý. Hep bildiðimiz þeyler olup duruyo. Artýk her þeye alýþdýk. Aklýna gelecek her türlü tuhaflýk bize normal geliyo. Kimse yaþadýðý acayip olaylara þaþýrmýyo, acayipliklere kimse isyan etmiyo. “Saðlýk olsun! Bugünümüze þükür, Allah bugünlerimizi aratmasýn.” deyip, çýkýyo millet iþin içinden. TRT televizyonunda; CIA, Mossad, KGB gibi istihbarat örgütlerinin cinler aracýlýðýyla bilgi topladýðýnýn anlatýlmasý bile kimseyi þaþýrtmadý.

Geçen gün, Angara’da oturan akrabalardan biri telefon etti. Ev ahalisi hepden hasda olmuþ. Doðalgaza zam geldi diye ýsýtýcýlarý gýsýnca, üþütmüþle. “Daha az doðal gazla daha çok nasýl ýsýnýlýr?” gursu açýyomuþ belediye. O gursa gideceklermiþ de, hem az yakýt parasý vereceklermiþ, hem daha iyi ýsýnacaklarmýþ. Þu saçmalýða bi bak hele. Ne gadar çok gaz yakarsan, o gadar çok ýsýnýrsýn. Bunu öðrenmek için gursa gitmeye nüzum yok. “Ekmeðin büyüðü, hamurun çoðundan olur.” diye bi atasözü var. Ama, bizim akrabalarýn bundan haberi yok besbelli.

Sevgili günlüðüm; son zamanlarda bi tek güzel þey oldu. Dur dur, þimdi deyverecem: Çýkan hafta ben nereye gittim, bil bakalým. Hayatda bilemezsin. Þinci sen, Galatasaray maçýna mý gittin yoksa diyecen. Yok caným, o gadar da uzun boylu deðil. Onu televizyonla idare ediyom. Þincilik sahalara inmedim sevgili günlüðüm. Gomþu Ayþe Haným’la þiir- türkü gecesine gitdik. Memet Amca’n aycýk gýzdý mýzdý da, dinleyen kim! Yok, ben þiirden ne anlarmýþým; yok yaþýmdan utanmýyor muymuþum? Duygusuz herif ! Kendisi Esra Erol’u görecem diye, topal bacaðýyla taaa Bolu’ya gitti. Ben ona; “ Esra Erol’u görüp de ne yapacan ? Hangi derdine derman bulacak Esra Erol ?” dedim mi, demedim. Ben ona nasýl garýþmadýysam, o da bana garýþmasýn. Garýþdýrmadým zaten. “Þiir de neymiþ?” diye söylenirken, gapýyý çarpdým çýkdým evden. Þiir dinleyecem, türkü dinleyecem diye guþlar gibi uçuyom nerdeyse.

O güzelim türküleri dinlerken, içim gýpýr gýpýr oldu. Sanki bebektim de, anamýn ýlýk sütü boðazýmdan içime akýyodu. Galbimin orta yerinde guþlar ganat çýrpýyodu. Gençliðimi hatýrladým. Ben genç gýzken Memet Amca’n, bana maniler, Karacaoðlan’dan dörtlükler yazýp gönderiyodu. Hem de kâhadýn arasýna papatya goyuyodu. Maniler de yazýyodu. Ben de ona cevap yazýyodum. Köyümüzdeki aþaðý pýnarýn yaný baþýndaki daþ duvarýn arasýna saklýca sýkýþtýrýyodum. Gençlik iþde. Ihhh! O zamanlarýn o duygusal deliganlýsý, þimdi bana þiir gecesinde ne iþin var diyo. Bu adam nasýl bu hale geldi, bilmiyom.

Bilmiyom dedim ama, bakma sen; biliyom aslýnda kim suçlu, kimler suçlu. Birbirimize duyduðumuz sevgiyi, saygýyý, güveni nasýl gaybelettik; hepsini biliyom aslýnda. Medeniyete yenildik sevgili günlüðüm, medeniyete. Teknoloji, bizi un gibi ufaladý. Bi odanýn içinde bile uzaðýz birbirimizden. Ayný odanýn havasýný soluyan aile bireyleri arasýnda uçurumlar var. Biri, elinde tablet bilgisayarla oyun oynuyo; biri, elinde cep telefonuyla mesac çekiyo; öteki, televizyon baþýnda; bi diðeri, CD mi ne onu seyrediyo. Birbirimizin yerine teknolojik âletleri goyduk sevgili günlüðüm. Sonunda da böyle duygularýmýz köreldi.

Bu topraðýn insanýnýn yazdýðý þiirle, yine bu topraðýn insanýnýn yakdýðý türkü birleþince, gönül tellerim titredi sevgili günlüðüm. Ayný evde yaþayan üç- beþ kiþinin bile bir araya gelemediði bi zamanda; salondaki onlarca kiþinin ayný türküye alkýþ dutmasý, ayný þiiri dinleyip duygulanmasý, beni kendime getirdi. Çocuklarýmýzý saatlerce bilgisayar baþýnda, televizyon garþýsýnda dutarak kendilerini nasýl küçülttüðümüz, onlarý hem aileden hem toplumdan nasýl uzaklaþtýrdýðýmýz gerçeði, bi tokat gibi suratýmda patladý.

Ýþte böyle sevgili günlüðüm. Aylardýr hayatýmdaki tek güzellik iþte bu þiir ve türkü gecesiydi. Gece bitip de eve geldiðimde, horul horul uyuyan Memet Amca’ný görünce üzüldüm. Zavallý adamcaðýz neler gaçýrdýðýnýn keþke farkýnda olsaydý. Bundan sonraki ilk þiir ve türkü gecesine onu da götürecem. Sanat Sokaðý Dergisi Alaz Þiir Ekibi, bi dinleyici daha gazanacak. Eee, körle yatan þaþý galkarmýþ. Memet Amca’na þiiri sevdirmezsem, Fatma Nine diye gezmeyecem ortalýkta.

Hoþça gal sevgili günlüðüm.