“23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramýnda, Sayýn Baþbakanýmýz törenlere katýlmamayý tercih etti. “ Böyle yazdý gazeteler. Katýlmadý deðil de, katýlmamayý tercih etti þekilde yazýnca, tercih hakkýný kullandý anlamý taþýyor. Sanki; katýlsa da olur, katýlmasa da olurmuþ gibi. Ýki yýl önce de rahatsýzlýðý sebebiyle bir bayram törenine katýlamayacaðýný söylemiþ, ayný gün Siirt’teki mitingde konuþma yapmýþtý. O nedenle, sayýn baþbakanýmýzýn Anýtkabir’e gitmemesi beni hiç þaþýrtmadý. Ýlk deðildi, sizin anlayacaðýnýz. Baþbakanlýk konuyla iliþkin olarak "Ulusal Bayramlar Yönetmeliðine göre Milli Eðitim Bakaný çelenk koyar." dedi.Yakýnlarýnýn, partililerinin çocuklarýnýn düðününe(Van depremi sebebiyle Cumhuriyet Bayramý kutlamalarýnýn iptal edildiði bir zamanda ) gitmeyi görev sayanlarýn Anýtkabir’e gitmemeleri çok normal.

Zaten, bayram kutlamalarýna yeni düzenleme getirilecekmiþ.23 Nisan törenlerine Milli Eðitim Bakaný baþkanlýðýnda bir heyet eþlik edecekmiþ. 19 Mayýs'ta ise Gençlik ve Spor Bakanlýðýndan bir heyet Anýtkabir'e çýkacakmýþ. O kadar. Her tören, sahibine teslim edilecekmiþ.… Törenlerin sahibi, halktýr. ” Halk bizden yana. “ diyenler; baþbakan, cumhurbaþkaný olanlar, halkýn adýna Anýtkabir’e çýkmak zorundadýlar. Zorunda demek yanlýþ olur aslýnda. Benim baþbakaným, cumhurbaþkaným; Anýtkabir’e gitmeyi gönülden arzulamalý, bunu severek yerine getirdiði bir görev saymalýdýr.

Törenlerle ilgili yapýlacak yeni düzenlemeye göre bayramlar, gittikçe küçülecek. Bakanlýk, müsteþarlýk veya il milli eðitim müdürlükleri düzeyinde kutlanacak. Makam sahiplerinin bir engeli olduðunda da vekillerle geçiþtirilecek. Hakkýnda Âyet yok(!) nasýl olsa.

Bu yýlki 23 Nisan resepsiyonuna T.Erdoðan ilk kez eþiyle katýldý. Resepsiyonda çelenk koyma zorunluluðu yok nasýlsa. Baþbakan, ”Eskiden farklý þartlar vardý, þimdi þartlar oluþtu, birlikte geldik” dedi. Demek ki Anýtkabir’i ziyaret edip- etmeme konusunda beklediði þartlar oluþtu ki, sayýn Baþbakan Anýtkabir’e gitmedi. Sýrada, oluþmasý beklenen hangi þartlar var, bilemiyorum.

Milli bayramlarda Anýtkabir’e gitmenin gerekip gerekmediðini, yaþamýmýzdan alacaðým bir örnekle açýklayayým: Diyelim ki; mahallemizde bir düðün, bir mevlit, ya da bir cenaze var. Hiçbir kitapta, kanun maddesinde “ Bir komþu; baþka bir komþusunun düðününe, cenazesine, düðününe gitmek zorundadýr.” diye yazmaz. Ama yukarýda saydýðým durumlarda, o durumunun yaþandýðý ev; konu komþuyla, eþle - dostla dolup taþar. Herkes ne yapýp edip, komþunun bu özel gününe gider. Burayý býrakýp, baþka yerdeki bir düðüne katýlmaz. Çünkü; gelenek diye bir þey vardýr; vefa, komþuluk görevi, vatandaþlýk görevi, insanlýk görevi, teamül diye bir þey vardýr. Ýþte bu sebeple, benim baþbakanýmýn, benim adýma Anýtkabir’e gitmesi gerekirdi.

Bazý deðerlerimizin nasýl da aþýndýrýlmaya çalýþýldýðýnýn farkýnda mýsýnýz? Bayram kutlamalarýnýn sudan bahanelerle küçültülmeye çalýþýldýðýndan, hatta bir bakanýmýz tarafýndan, Ege’de Yunanlýlar’la yapýlan savaþýn bile yok sayýldýðýndan, þehitliklerin hep temsili olduðundan bile söz edildiðinden haberdar mýsýnýz? Yýllardýr, bazý deðerlerimiz yavaþ yavaþ yok edilmeye çalýþýlýyor. Alýþtýra alýþtýra, yavaþ yavaþ. Daldaki meyve bile yavaþ yavaþ olgunlaþýr. Bir gün bir bakarsýnýz, sanki akþamdan sabaha olgunlaþmýþtýr meyve. Oysa, sizin farkýna varamadýðýz bir olgunlaþma dönemi geçirmiþtir. Ýþte bu gerçekten yola çýkarak, rahatsýzlýk duyduðunuz bir þeyi, yavaþ yavaþ yok etme yoluna gidersiniz. Aðacýn dallarýný bir dal bir dal budarsýnýz, kuþa çevirirsiniz. Sonra da; dalý budaðý kalmayan, âdeta sadece bir direk gibi duran aðacý kestiðinizde, kimsenin gýký çýkmaz. “Caným, o zaten aðaç mýydý? Dalý yok, yapraðý yok, meyvesi yok.” diye size hak verenler bile olur. Kimse çýkýp da; “ Bu aðacý sen dalsýz, budaksýz býraktýn, bilerek hep dallarýný budadýn.” demeyi akýl edemez.

Bana müsaade. Bir hemþerime baþsaðlýðýna gitmem gerekiyor. Gitmem gerektiðine dair bir yönetmelik, bir kanun, bir zorlama yok. Ama, insanlýk iliþkilerini düþündüðümde, hepimizin bir mozaiðin parçalarý olduðumuzu anýmsadýðýmda; gitmek zorunda hissediyorum. Daha doðrusu , ilçemdeki her törene veya benzer birlikteliklere isteyerek, gönüllü katýlýyorum. Zorlanmadan, þikâyet etmeden, yüksünmeden gidiyorum. Çünkü, zorla yapýlan hiçbir þeyden hayýr gelmez.

Sevgili okurlar! Siz siz olun; gitmek istemediðiniz hiçbir yere ille de gitmek için kendinizi zorlamayýn. Zorla giderseniz, gittiðiniz yere zaten yakýþmazsýnýz. Pembe üstüne kýrmýzý giymiþ gibi, sýrýtýrsýnýz.