Hangi kalem yazar ki
Ýçimdeki hüzünle çatlayan gökleri
Bir damla gözyaþýnda savrulan Nehir
Çarpýyor yüreðimin kýyýlarýna, Anne.
Boðuluyor dudaðýmda sözler.

Þimdi çaresizliðine, çare olmak vardý-
Her nefes alýþýnda, acýlarýný bölmek,
Delicesine çýrpýnmak vardý, kalbinin derinlerinde.
Ýlk günün sýcaklýðýnda/ öpmek vardý gülüþlerinden.

Hangi kalem yazabil ki içimdeki fýrtýnayý
Simdi dizlerine yatmak vardý, Annemin
Gözlerinden yüreðine inmek
Ýlkbahar misali nefesine tutunup-
Akmak vardý ýlýk ýlýk damarlarýnda.

Þimdi gözlerimden yüreðime inen acý.
Sýzýlý nehirler gibi akarak damarlarýmda,
Hesapsýzca dökülüp gidiyor derinlerime.

Hangi kalem yazabilir ki
Gözlerimden savrulan bu amansýz sularý
Þimdi yurdunda sürgün yaþamaktan, uzak
Hasret damýtan, bir damla gözyaþý olmak vardý.

Kaç yýldýr öylesine yorgunum ki ana kucaðýna
Baþýmý göksüne koyup, duymak ana kokusunu
Gözlerinde korsansýz denizlere yelken açmak-
Ve güneþli günleri yaþamak vardý,
Gelecek günler adýna.

Türkü tadýnda bir yaþam düþlerken-
Ayrýlýðýn kör duvarlarý çekildi önümüze.
Hayal oldu bitimsiz kavuþmalar,
Ve bir daha dönmemek üzere-
Yelken açtý Annem uzaklara.

Oysa ne baharlar düþlemiþtim/ gülüþlerinde Annemin
Þimdi sonbahar rüzgârlarýna kapýldýk, savruluyoruz
Hüküm giydik imkânsýzlýklara.


25- 11 -2007-11-29


ABDULLAH ORAL