Kendime Misafirim.
Akşamın sisli karanlığı düşünce üzerine bu şehirin
Kırılmış camlardan içeri sızan yağmur gibi akıyor
İçimdeki sensizliğin odalarına hasret gözyaşım!.
Sen gittin yüreğimin sokakları bana sağır
Bombalanmış şehirlerin
___Viran kaldırımları gibi yüreğim
Yokluğunun sessizliği böyle çöküyor içime!....
Yoksun kendimin misafiriyim, bu akşam
Gözlerim gözlerinden vazgeçmiyor birtürlü
Yokluğunda, soğuk yastığım, üşütür rüyalarımı
Ve uyanınca sen kokuyor düşlerinden sızın her şey
Yüreğimde açık bir yara,
Ki, yar sızısı var sol göğsümün altında kanayan..
Yağmur dışarıda kalmış bir kuş gibi
_____________döğünürken penceremde.
Bir bilsen:
Yokluğunda özlem yığını suskun bedenime
___________Nasıl ağır geliyor hasreti taşımak..
Şimdi duvarlar sağır ve dilsiz,
Oysa sen susunca. ben fırtınaların sesini duyardım.
Dağlardan esen yel usulca okşardı saçlarımı!
Yüreğimin limanlarından martılar havalanırdı..
Güneş ışığına susamış topraktan ışığını saklarken
Yıldızları dökülmüş bir gece doğuyor günden
İçimdeki çocuk vurmuş kendini sokaklara
Ölü toprağı serpiyorlar gecenin zifirine..
Sen gittin kendime misafirim bu akşam!
İçimdeki o masum çocukla
sensizliği çekiştiriyoruz!
Parmaklarım tenine dokunuşlara sızılıyor
Ellerinde yokluğunun sıcaklığı üşüyor
Yarın, dünde kalmış günlere gebe
Güneş uzulca tırmanırken pencereme
Sensizliğe ölü doğuyor, güneşin sarı yüzü
Bu akşam kendime misafirim
Hasretinden yandığım kızıl gecelerden geçerken
Yüzümdeki hiç kimsesizlik yansır aynalara.
Beyaz saçlarıma inadına mor çiçekler takıyorum.
Gece karalığından utansın,ki
Gün doğumuna çevirsin yüzünü .kızıla dursun özlem!.
Kendime misafirim!
Gayrı zaman donupkalmaya hazır bedenimde
Sensizliğin üşüten rüyalarında, kala kalmak öylece!
_______Ölümde böyle yakışırdı bana..
Abdullah Oral
