Değil yıldızlar ve ay değil sonlu ışıklar

Bir kutsal parlayışsın meftun nice âşıklar

Ancak nice âşıktan en hünerlisi benim

Seni sevmek sanatı elbet benim eserim

Zira o kof gönüller kör olur parlayıştan

Çekinirler ateşten ürkerler harlayıştan

Bencileyin seninle her mihnete hazırım

Ne zaman ki dardasın ben o zaman hızır’ım

Yaşam kaynağım çünkü parlayışındır senin

Tatlı gülüşlerindir bakışındır nazenin

Dilerim tanrım beni yokluğunla sınamaz

Sana düşkünlüğümü firkat verip kınamaz

O dem biter sanatım düşer kalemim yere

Usul usul çıkarım bir karanlık sefere

O zaman ki ölürüm sürse de zenginliğim

Kalmaz gönülde damla tükenir enginliğim