Genelde, Sarıyer Spor Kulübü’nden bahsettiğim köşemde, bu kez uzak bir diyardan bahsedeceğim. Bulunduğum yer Rusya Federasyonuna bağlı Sibirya eyaletinin, Novosibirsk’ten sonra ikinci en büyük şehri Omsk. Sibirya’dan çağrışım yapıp ta buzlar diyarına gittiğimi filan sanmayın, Omsk Sibirya’nın güney batısında, nispeten ılıman bir şehir. Tabi bu henüz Ekim ayında sıcaklıkların eksi değerlerde seyretmeye başlamış olması gerçeğini değiştirmiyor.

Omsk ile ilgili kayda değer bulduğum ilk konuyu aktarayım hemen, gerçi sıradan bir coğrafi olay ama alışmamışız. Yanımda ki yol arkadaşım İş Bankası şube müdürlerinden Levent Erdoğan, İstanbul’dan Omsk’a beş buçuk saat sürüyor uçuş. Uçağımız 5:30 civarında kente indi. Bizi hava alanından alacak olan arkadaşa telefonla ulaşıyor Levent Bey, O’nun yanımıza gelmesi için 2 saat kadar bekliyoruz, peşinden hava alanından çıkıp şehir merkezinde kalacağımız evlere gelmemiz de 1 saate yakın sürüyor. Saat 8:30, 9’u buldu. Henüz ortada sabah olduğuna dair hiçbir emare yok! Ne ufak bir aydınlanma, ne bir kuş sesi! Bizi hava alanından alıp kalacağımız yere getiren kişi aslında emlakçılık yapan Vladimir. Vladimir bize evleri gösterip, biz de bavullarımızı açana kadar saat 9:30’a yaklaştı neyse ki havada artık kahverengi bir aydınlık var. Hiç değilse rahatladım, demek ki Sibirya’da da güneş doğuyormuş çok şükür. Yol yorgunluğunu atmak için birkaç saat uyku çekiyoruz kendimize.

Öğleden sonra Levent Bey’le buluştuk, ilk işimiz bana da bir Rus cep telefonu hattı almak. Türkiye’de beni tavuk gibi yolan hizmet sağlayıcımın adını yazmıyorum ama Bee-Line (Arı-Hat) isminin hakkını verircesine arı gibi çalışıyor. Üstelikte sudan ucuz! 7,5 ruble(50 kuruştan az) karşılığında günlük sınırsız internet hizmeti veriyor. Hem de öyle takılma, bekleme, donma vs. yok. Bee-Line sayesinde Omsk sakinlerinin küçük bir kısmına da olsa youtube’da ki Cengiz Kurtoğlu parçalarının bir çoğunu dinletebildim. Kartıma yüklediğim para toplam 100 ruble (5,5 Tl) karşılığında Omsk’ta kaldığım sürece dakikalarca konuşma, yüzlerce mesaj ve 2-3 seferde İstanbul’u aramama rağmen henüz kontörüm bitmedi. Türkiye’de de bu hattı kullanıp kullanamayacağımı araştırıyorum!

Gezmeye gittiğim şehirlerde etrafı inceleyerek caddelerde amaçsızca yürümeyi çok severim. Köşelerden rastgele bir sağa sola dönerek ilerlerim caddelerin çekiciliğine göre karar vererek. Daha önce bu yöntemde birkaç kez yolları karıştırıp kendi kendime söylendiğim olmuştu. Ama Omsk’ta yolunu kaybetmek özel yetenek ister herhalde. Zira bütün sokaklar kilometreler boyunca kalem gibi uzanıyor, ne dönemeç, ne yokuş. Bütün caddeler birbirlerini 90 dereceyle kesiyor. Her sokağın adı, her sokaktaki bloğun kapı numarası da belli. Benim gördüğüm yerlerde genelde içinde 30-40 daire olan büyük apartmanlar vardı. Her bloğun, yeşil olmasa da kendine ait bir bahçesi var. Benim kaldığım apartmanın bahçesinde kocaman da bir oyun parkı vardı. Çok istesem de yaşlı teyzelerden utanıp salıncağa binemedim. Ayrıca bahçe kapıları ve apartman kapıları anahtarla açılmıyor. Elektromanyetik kilitle kapanıyor, açmak içinse bizim burada otobüslere binmek için kullandığımız akbillerin aynısını kullanmanız gerekiyor.

Sokaklardan caddelerden bahsetmişken taksicilik sistemini mutlaka anlatmalıyım. Taksi firmalarının kısa çağrı numaraları var. 7070 veya 6666 gibi, buna benzer numaralardan birini ararsanız karşınıza çıkan görevli, bulunduğunuz yeri soruyor, sokak adı ve kapı numarasını söylemeniz yeterli, ardından gideceğiniz sokak adı ve numara, eğer gideceğiniz yerle ilgili bunları bilmiyorsanız, bunun yerine etraftaki bilinen bir yeri de söylemeniz yeterli. Kaydınız alındıktan birkaç saniye sonra telefonunuza kısa mesaj geliyor. “5 dakika sonra beyaz renkli Toyota marka araç sizi alacak. Plakası 333, ödeyeceğiniz ücret 150 ruble” gibi. Üstelik siz beklerken kısa aralıklarla aracın size kaç yüz metre uzaklıkta bulunduğu bilgisi de mesaj olarak gelmeye devam ediyor. Eğer ücretleri nispeten daha yüksek firmaları aramaktan çekinmezseniz BMW, Mercedes gibi lüks araçlarda seyahat edebilirsiniz. Ücretlerden bahsetmişken, taksiyle yaptığımız 45 dk. Civarında bir seyahatten sonra taksiciye 300(16 Tl) ruble ödeyerek araçtan iniyoruz.

Sizlere birazda kentin demografik yapısıyla ilgili öğrendiklerimi anlatayım. Vereceğim bu rakamlar elbette resmi rakamlar olmadığından hatalı olabilir, anlatanın yalancısıyım ben. 1,1 milyon nüfusun 800bin kişisinin bayan olduğunu ve geriye kalan 300bin erkeğin de yarıya yakının alkolik, işsiz güçsüz takımı olduğunu bu yüzden, birçok eğitimli, iş güç sahibi hanımefendinin bırakın yuva kuracak bir erkeği, hafta sonu birlikte sinemaya gidecek doğru düzgün bir erkek arkadaşı dahi bulamıyorlarmış. Elbette ki bu üzücü durumu öğrendiğinizde tıpkı benim gibi sizin de, ne kadar içerlediğinizi tahmin edebiliyorum. Yeri gelmişken meraklıları için internetin meşhur esprisiyle bir bilgi daha verelim; “Beyler sakin olun, orada kızlar teklif etmiyor!” Efsanelerde anlatıldığı gibi, ne oradaki kızlar kendileri size gelip çıkma teklif ediyor, ne de bir bira karşılığında sizle sabahlıyor. Tabi sizden hoşlanır, kendisini etkilemeyi bilirsiniz o ayrı. Omsk’ta bulunduğum süre zarfında ben bu konularda Sarıyer kaşkolümün çok faydasını gördüm, size de tavsiye ederim.

Evlerdeki şebeke suyunu içebildiğiniz, trafik sorunu olmayan, toplu ulaşımın eziyet olmadığı, sokakları tertemiz, havası sert, insanları tatlı sert bu orta Asya şehrinden ayrılmadan karaladığım iki satırla son vereyim yazıya;