Uyuz Ümmet, yerinden aðýr aðýr doðrulurken, Koca Kýz, Halime’ ye seslendi: “ Haydi kýz, çarçabuk bir çay kaynat, Allah ne verdiyse, ortaya bir sofra at! ” Söze Halime de karýþtý: “ Gel hele Ümmet Emmi; elimiz, yadýmýz gibi geriden durup durun, gir içeri.” dedi. Ýçeride gaz lambasý yanýyor, yan yana iki yatak serilmiþ daðýnýk duruyordu… Bir yatak sýðacak kadar da yer ancak kalmýþtý. Bir sekmende, kap, kacak, testi ve plastik öteberi sýralý duruyordu… Koca Kýz, Halime’ ye çýkýþýr gibi: “ Hemencecik topla þunlarý, zatý sabah olayazdý, bundan kelli yatacak deðeliz ya! ” dedikten sonra, “ çaya, sofraya ben bakarým.” diye bitirdi sözünü. Halime, yataklarý toparlayýp katlarken, “ Biz kadýn baþýmýza gündüzün suyu alamýyoruz; doluþuyorlar suyun baþýna, bize de geriden bakmak kalýyor! Biz de geceleri sulamaya çabalýyoruz korka korka! ” dedi. Koca Kýz, Halime’ yi destekler gibi söze karýþtý: “ Bu gece þansýmýz varmýþ da, sen bittin baþýmýzda hiç yoktan! Bir erkek olaraktan senin gölgen yeter!... ” diye. Ümmet, hiç konuþmuyordu.. Kýsa bir sessizlikten sonra Halime aldý: “ Allah seni çoluk uðuna baðaþlasýn, Ümmü abama baðaþlasýn! ” dedi.
Küçük tüpün üstündeki çaydanlýkta kaynayan su taþmýþ, tüpü de söndürmüþtü… Koca Kýz, ilkin gazý kapatarak demliðe çay koydu, üstüne de kaynar su ekleyerek çayý demlemiþ oldu. Ocaðý yeniden ateþleyerek, demliðin altýndaki büyük çaydanlýða su ekledikten sonra kaynamasý için belirli bir sürenin geçmesi gerekiyordu… Koca Kýz, tam karþýdan Uyuz Ümmet’ tin yüzüne dönerek, “ Sen hiç lafa ortak olmadýn Ümmet! ” dedi. Hiç ara vermeden yeni konuya geçti Koca Kýz: “ Ümmet ne oldu saða? Yüzünde bet beniz kalmamýþ kele! Gel çýranýn dibine, kendin bak! ” dedikten sonra, Ümmet’ in elinden yapýþarak gaz lambasýnýn yanýna çekerken: “ Lamba camýnýn arkasýnda deðirmi yer aynadýr; iyi bak yüzüne! ” diye sürdürüyordu konuþmasýný… Uyuz Ümmet, aynada kendisini tam göremedi ama, göreceðini görmüþtü!... Buna benzer karmaþýk duygular içinde bunaldýðý zamanlar olmuþ, ipe sapa gelmez davranýþlar içinde girdiði ve bu durumdan kurtulunca da, piþmanlýk duyduðu da çok olmuþtu… Ama, daha önceleri hiç olmadýðý kadar kendisinden utanmýþtý, kendisini yarým yamalak aynada görünce!... Gaz lambasýnýn yanýndan ayrýlýrken, “ Çay oladursun, ben hemen geliyorum! ” diye çýktý damdan… Bu sýrada sabah ezaný duyuldu, güya sabah olmuþtu! Bu saatlerde okunan ezana, Çukurova’ da ‘ ýrgat ezaný, denirmiþ çok eskiden. Irgatlar, kalkar, giyinir, tarlada iþbaþý yaparlarmýþ, daha gün aðaracak!...
Ýki yaz mevsimi boyunca, aklýna estikçe geceleri teptiði bu yolu ilk kez bu denli hýzlý katetmiþti… Eve gelince kapýyý sessizce açtý. Ay, Cavlaktepe’ ye iki adam boyu kadar inmiþ, ayýþýðý, küçük pencereden içeri akarak yorgun bir aydýnlýk saðlýyor, ama gene de karanlýk sayýlýrdý içerisi. Iþýk yakmadý. Kapýnýn ardýnda iki dakika kadar duralayarak gözünün karanlýða alýþmasýný bekledi…. Þimdi eðreti bað damýnýn için daha iyi seçilebiliyordu. Kendi yataðý, her zamanki gibi tek kiþilik ranzada hazýrlanmýþtý. On iki ve dokuz yaþýndaki iki oðlan çocuðu birbirine yakýn iki küçük yer yataðýnda yatmýþ uykudaydýlar… Anne Ümmü Gülsüm ve en küçükleri olan altý yaþýndaki kýz çocuðu ayný yatakta yatýyorlardý… Ümmet, önce kendi yataðýnýn üstündeki örtüyü açarak, yatýp üstüne çekmeye hazýr duruma getirdi. Ama, kendisi yatmadý… Sonra soyundu. Kýzýný örselemeden kucaðýna alarak kendi yataðýna taþýdýktan sonra, üstünü örterek geri döndü. Bir süre, Ümmü Gülsüm’ ün nefesini dinledi… O derin uykudaydý… Sonra karýsýnýn yattýðý yataða girerek sýrtý dönük uyumaya çalýþýrken, tan aðarmaya baþlamýþ, ayýn þavký da zayýflamýþtý… Bitti