Anlýyorum ki, yaþamak nefes almak deðil,
senin varlýðýnla nefeslenmekmiþ…
Varlýðýna doyamamýþken, yokluðuna dayanamýyorum.
Sensiz tadý tuzu yok bu dünyanýn be anne!

Acý çekiyorum bu dünyada,
nefes alamýyorum,
alýn yazýma bir dokun anne,
gör bak ateþler içindeyim
ve yanýyorum...

Acýyor yüreðim,
caným yanýyor.
Acýlar içindeyim.
Ruhum biçare, yalnýz…
Ayaklarým dolanýyor,
sensizlik ayakbaðý…
Vurdular beni diz kapaklarýmdan
dikilmek istedikçe,
dikilemiyorum ayaklarýmýn üstüne;
düþüyorum. Düþe kalka yürüyorum.
Ýyi gün dostlarý tekmeler atýyor düþtükçe,
yerlerde süründürüyorlar.
Öðrendim ki, düþenin dostu olmuyormuþ;
kötü günümde sýrtýný dönenlere dargýn,
ben ölüyorum anne...