Bu hafta, kafamdakileri ne kadar düşünsem de, bir yazı formatına uyduramadım. Öyleyse dünyanın en güzel , en anlamlı yollarından biri ile anlatayım dedim, şiirle……..
İNSANIN ÜÇ HALİ
Kulağıma dayadığım deniz kabukları,
Gökkuşağını görme telaşım,
Toprak kokusunun, insanı, mezara çekme korkusunu bile bastırıyor.
Etrafımda görünmeyen bir silüet ,
Takip ederken beni umurumda mı ki ölmek
Sevmek başkasının hayatını yaşamaksa
Kocaman bu karanlığın sonu, aydınlık mı
Lavantaların, ortancalara yetişmeye çalıştığı
Aşık olamayan Leyla, ne derece barınır bu bahçende
Elinde tuttuğun makber Şairin mi*
Dile gelmiş ama uçamaz fırlatsan bile.
*(Abdülhak Hamit Tarhan’nın eşine yazdığı şiir)

SAATİN KAYGISI
Kavga ediyorlar,
Muhabbet ederek sevişiyorlar
Çocuk eğlendiriyorlar
Öpüşüyor, resim çektiriyorlar
Deniz, mevsime karışmış
Köpekler aylaklanıyor.
Boş zaman bu, nasıl geçtiği kimin umurunda ki




HAYAT
Hatırlayamadıkların hatırladıklarından daha iyiyse
Yeni seçimler daha mı doğru
Yaramaz bir oyuncak pil yiyen
Bitse de olur bitmese de
Sek sek de oynarız kiremitle ne olur ?