Tüm duygular düzmece yalanlara boðuldu.Takipdeydik her an,takipdeydik güneþi günü sýcak,gecesi puslu bir havada. Þüpheydi öldüren bizi, asla umutla bir çocuk doðuramayacaktý gece, kuytularda ve kuyularda yalan en derinde saf çocukluðum.Kimsin, neredensin? demeden,alengirli ve tuhaf üstüne aðýrlýk veren bir yalnýzlýkla sarsacaktý içimizi. Bir gece de yýkýlacaktý babam,anam,kardeþlerim.caným ciðerim sevgilim,bir gece de içtiðim sigaralar tat vermeyecekti,bir gece de hoyratça saldýracaktým kendime,kendi kendimin imdat kolunu çekecek inecektim kendimden.Ve böyle anlarda insan sonu aydýnlýk bir tünele koþmak isterken.bilinçli yanlýþ ve bozuk cümleler yazarken ve sonrasýnda içini toplar,kendini çekerken durur ya! Bir aynanýn karþýsýnda. Ýsmi lazým deðil þiirlerde kaybolur,yüreði esaslý þarkýlar dinler,aba altýndan sopa gösterir kendine.Biraz da en acýmasýzca acýr kendine üzeri kýrýþ kýrýþ bir bez parçasý gibi ütülemek ister kendini,saçlarýný tarar gibi keyiflenmek.Dem almak kendinden ister.Ýþte biz takipdeydik, takipdeydik kendimize düzmece yalanlarla güneþi günü sýcak,gecesi puslu bir havada.