Ben acıya adını sormam o zaten gelir hatırımı sorar.Şimdi düşünüyorum,acı acısınla tatlı.Bu yüzden yüreğim hep buruk olur benim.Kavuşurken birine ayrılık şarkıları çalar yüreğim.Ayrılınca da kopamam. O vakitte özlemenin güzelliği içime çöker.Hayat anlık resimlerden ibaret.Hangi resmi seçiyorsan onun duygusu içinde saklı.Başarı,başarısızlıklar,nefretler,öfkeler,sakin ve soğuk bir duygu nehrinin içinde yıkanırken,keskin bir çam kokusu doğanın bir parçası olma gayreti ile diriltir seni. Şimdi düşünüyorum elimde ne kaldı?
"Af edersiniz ? biraz çekilir misiniz öteye " diyecek bir yalnızlık mı? ya da artık hiç bir şeyi kıskanmama sanatım mı? Duygularım mı nasırlaştı? Ya da doğaya mı karıştım? Bir taş'ın yüce bir dağın sessiz bekleyişine mi kavuştum? Olgun bir dal parçası, onu yakamayacak kadar erdemli bir kibrit mi oldum? Ama biliyorum artık kelimeler nasıl bir yerde anlamı ile kesilecekse,suskunluğum da aynı mesafe de