Öyle günlerim oldu ki sabaha kadar uyumayýp tek bir kelime duymayý bekledim gömerek uykularýmý gecenin sessizliðine ve seni beklerken kurduðum hayallerde teselli buldum. Mesela bir bardak çayýn sýcaklýðýný birlikte hissetmeyi ne çok isterdim ve gözlerine bakarak seni seviyorum demeyi...

Olmuyor iþte hayaller bile yarýda kalýyor ilerleyen dakikalarýn hüzünlü sesiyle içten içe aðlýyorum kan akýtarak gözlerimden çaresizce.

Yorgun düþtü bedenim yokluðuna zalim sevgili, hastalanan ruhumla çaðýrýyorum seni son defa gömme beni yalnýzlýða, yokluðun neden olmasýn bizimle birlikte gül açmýþ yüreðimin solmasýna...

Bu; bir aþkýn girdabýna kapýlmýþ yüreðin çýrpýnýþlarýdýr onsuzluðun acýsýnýn sonsuzluða gidiþi...

Göðüs kaburgalarýmýn yüreðimi dövdüðünü hissediyorum acýsý solumda çýnlýyor yüreðime jilet kesiði yaralar açarak.

Biliyor musun ben en çok üþürken yazýyorum þuanda tahmin edebileceðin gibi parmak uçlarýma kadar buz tuttu ellerim. Kalem bile sayfada ilerlemekte takatsiz, yorgun ve de tahmin ediyorum ki hisleri dizlerinin üstüne çökmüþ çünkü oda yamuluyor ben bastýrdýkça harfler saða sola kayýyor canýmýn acýsýndan biliyorum...

Bir gece yýkýldý üzerimden saçlarýma sayýsýz beyazlar düþürerek sabah aynaya baktýðýmda anladým yokluðunun alacalý günlerini yaþýyorum bunu hatýrlatacak hatýralarda býraktýn ya canýn sað olsun ha birde hiç piþman deðilim yarýn olsa yine severim seni yeniden.. senin için çekilen çileler helal olsun canýna, helal olsun be sevdiðim...

Her ne kadar gözlerimde vedanýn çizgileri kalsa da yüreðim taþa çalsa da gidiþinin ardýndan sevdalar yarým da kalsa ömürsüz sün bende bilesin çünkü ben seni ömürsüz sevdim...

Þimdi dudaðýmda hüznün býraktýðý bir büküþ, yüzümde solgun bir renk, gözlerimde soðuk ve sýcaðýn etkisinde cama düþmüþ bir buhar edasý bakýþlar kaldý, kalsýn be sevdiðim üzülme sakýn senden kalan her þey zaten yaþanasý deðil mi?

Çaresizce aðrýlý-sancýlý atýlan adýmlardan aþk düþer çünkü aþk çaresizliði hiç sevmez. Aþk herkese nasip olmaz azizim. Issýz, zifiri gecelere düþen kabuslar yaþatýr gönülde katlanmasý çok zordur her babayiðidin harcý da deðildir...

Yürüdükçe anýlarýn içinde, ayaklarýnda yakýcý zehirli otlar yada diken izleri býrakabilir. Aþk böyledir dokunduðunda tenine bir engerek yýlanýnýn ýsýrmasý kadar þiddetli aðrý verebilir...

Þimdi anla artýk ayaklarýmla yürümedim ki ben kalbimle yürüdüm bu acýlara ne denli katlanabilir ki yüreðim...

Kendimi býraktým bu günlerde bir suyun akýþýna, yaðmurun yaðmadýðý kurak mevsimleri kuruyup ölmeden nasýl geçirebilirim bende bilmiyorum...

Aþk dediðimiz bu müthiþ duygunun gönlümüzün meþherinde hiçbir þeyin teferruat ve gereksiz olmadýðýný daha iyi anlýyorum...


14 KASIM 2013


Rasim Yýlmaz