öyle baþýboþ býrakma suskunluðunu
güneþin gölgesi yürüdükçe uzar
aðýrlýðýný yaþadýðým hayatýn
sensizlik krizlerini tartýyor omuzlarým
sað tarafým mecalsiz
sol tarafým direniþte


kaç dönüm toprak var içinde
bir yol geçiremedin üstünden
dilimi damaðýmý kurutan
dualarýn ortasýnda kaldým
yelesinden rüzgar geçmeyen aslanýn aðzýnda hayatým
payýma düþen
uçma bilmeyen kuþun
kanadýnda kanattýðým asiliðimde kaldým


aþkýn tohumunu kötü harcadýk
belki de
birkaç çekirdek ayýrmalýydýk
kapýmýn önünden geçen
her ihtimaline karþýlýk
nihayetinde
dilsiz bir tanýk býraktýk ardýmýzda
kömür karasý
zeytin karasý gecenin
derisine býçak geçiremedik


ruhumun iç savaþýyla can çekiþen
aynalarým çatladý orta yerinden
efsunlu gözlerinle çizdiðin labirentten
günlerin
aylarýn
bekleyiþlerin sancýsýyla
lal olan dilimin her lahzasýnda
inleyen kayboluþluðumla
çýkýþý arýyorum
ilerledikçe düþürdüðün soluklarýný topluyorum ekmek arasý acýlarýma
yedikçe düðümleniyor boðazýmda


sinemin derinliðinde yatan
gönül yaramý çok görme
devrik cümlelerim
kaðýdýmýn çizgilerini sýzlatýyor
karamsar bir düþünceydin aklýma astýðým
ne tuzu kabul ettin
ne de þekeri
imgesi kýrýk dökük þiirlerime düþtüðünden bu yana
kalemim vurdukça öten bülbülüm
ölüp ölüp dirildi üstünde


kendime verdiðim sözü yerine getirmek için
gözlerimin sahil þeridinden geçiyor parmak uçlarým
tek tek topluyorum gözlerimde yatan öfkeyi
akþam toplantýsýnda düþüncelerime
kýrk haramileri oynayýp
destursuz dalýyorum aralarýna
iþte
ne gam kaldý ortada
ne de keder


düþün ki
özümü tozlu raflara kaldýrmýþým
dilim damaðým yok
zihnim çorak
týrnak büyüklüðünde karýncayým
kalem ucu kadar gözlerim var
karýncayiyen sözlerinle
usul usul indir beni yüreðinin merdiveninden
tabanlarýma deðen her basamak
boþluðuna düþüp parçalansýn
yok olsun ardýmdan


karýnca suretinde
surç-i lisanýmdan vur beni
ne öpecek dudak
ne görecek gözüm kalsýn
aðýr infilakla parçalanayým


en son beni uðurla yüreðinde
son basamaðýný parçalanarak öpeyim


Sevdambeyaz
S.G