bu þehirden çýkarýn beni
gülleri kokladýðým
çiçekleri suladýðým için

kopuk gülüþler býrakacaðým
þehrin eþiðine
zamane çocuklarý gibi diyeyim
tutmadý bu þehir beni
biraz da baydý hani

iþte döküyorum kelimelerimi
yoksa þiþecekler
yoksa týkayacaklar beni

korkutulmuþ korkuluklar gördüm
silik kalabalýklar arasýnda gezinen
dar aralýklarýndan geçerek þehrin
ve geniþ kaldýrýmlarýnda fütursuz oturan

her yalanda gürbüzleþen
nefislerinin
kýzarmayan yüzleriyle
kara ve karanlýk kimseler gördüm
bir de
yaz güneþiyle hemhâl
kavruk tenleriyle
ýrgat çocuklarýnýn
nasýl ak pak olduklarýný gördüm bu þehirde
gerçi anlamaz kimileri
bu þehrin ýrgat çocuklarýnýn
neden en çok kýþý sevdiðini

ne çayý biter bu þehrin
koyu kopkoyu acý ve keskin
ne de arkasý gelir iç içe giriþik birleþik cümlelerin

tuttu inatlaþacaðým bir kere
nemrudî düzenlere karþý
eylemde buldum kendimi
kendimi bu ateþin içine ben attým
ibrahimî bir adamý dinlemedim
yandým
su taþýmadý bana karýnca
karýnca benden yana olmadý anlayacaðýn
dinleseydim ve teslim olsaydým ismailce
belki bulacaktým ateþi
serin ve de selametli



bu þehirde susamadým bir
aðzýmda çið et kokusu
konuþtum, yoruldum
yoruldum konuþtum
sussam kurtulurdum belki
öyledir de elbet
kurtulmak için konuþtum ben
kurtarmak için konuþtum
sonra kurtarýlmak için konuþtum
çið eti diþlemek istemezdim oysa
kandým da konuþtum
konuþtum ha konuþtum
bu þehirde susamadým bir

ve çýkacaðým bu þehirden
yine ve yeniden sulamak için
çiçekleri
ve koklamak için gülleri
kopuk gülüþler býrakacaðým
eþiðine biraz da sitemler, kahýrlar

ve yine ve yeniden
yeni gülüþler takýnacaðým.

Mayýs 2013

Hüseyin Hilmi ARSLAN